Ένα τρελό τρίγωνο

Ένα τρελό τρίγωνο

Αφορμή για όλα αυτά στάθηκε ένα απλό περιστατικό στα δεκεμβριανά του 2008. 
Το μαύρο σπρέι στη μούρη του ανδριάντα του Ρήγα στα προπύλαια του πανεπιστημίου Αθηνών.    
Άρχισα να διαβάζω για το Ρήγα, αφήνοντας ό,τι είχα μάθει στο σχολείο πίσω μου. 
Συνειδητοποίησα ότι οι γνώσεις μου ήταν ελάχιστες, κι όσο διάβαζα, τόσο πιο πολύ μου άρεσε η θέση του στη δεδομένη κοινωνικοπολιτική συγκυρία στο βαλκανικό χώρο του 18αι. 
Για να είμαι ειλικρινής, μάλλον τον θεωρούσα γκέι όταν ήμουν μικρός. 
Πολύ διανόηση, βρε παιδί μου και ποιηματάκια, πολύ μελό και σοφτ-κορ.

Διαβάζοντας, λοιπόν, και μαθαίνοντας για τη ζωή και τη δράση του, μου αποκαλύφτηκε μια προσωπικότητα που ήταν μακρά πιο ενδιαφέρουσα από ό,τι νόμιζα. 
Και πολύ επαναστατική.    Πολύ μπροστά λέμε.
Με λίγα λόγια ο τύπος προσπαθούσε με ένα μυστικό δίκτυο συνεργατών, εμπόρων και τυπογράφων να επηρεάσει τους υπηκόους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας - ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης και θρησκείας - ώστε να επαναστατήσουν.

• Αναφέρει στο Θούριο ότι "σκοτώθηκαν και Τούρκοι και Ρωμιοί χωρίς αφορμή από τους τυράννους" χωρίς να τους ξεχωρίζει.
• Προτρέπει "Βούλγαρους, Αρβανίτες, Αρμένιους, Ρωμιούς, Αράπηδες και Άσπρους και Μαλτέζους" να πάρουν τα όπλα.
• Υποστηρίζει -όχι απλά τη δημοτική- αλλά την ομιλούσα γλώσσα ώστε ο λαός να καταλάβει τα κείμενα και να αποκτήσει θάρρος.
• Και τη στιγμή που ήταν να τον σκοτώσουν λέει ο Χ. Περραιβός (κολλητός και βιογράφος του) έριξε κι ένα μπουκέτο στον τύπο, καταρίπτοντας για πάντα το σοφτκοριλίκι που νόμιζα.

Κι έρχεται ένας άνθρωπος στο σήμερα να βάψει τη μούρη του, χωρίς να ξέρει - είμαι σίγουρος - ποιος υπήρξε ο Ρήγας. Που - τηρουμένων των αναλογιών - θα έπρεπε να γράψει "τιμή και δόξα" αλλά 'ντάξει - μην το τραβάω. Αυτό είναι το πρώτο φαινόμενο τσίου.
Το δεύτερο ήρθε σαν αμώνι από τα ψηλά. Ο άλλος ανδριάντας που έχει εκεί είναι του πατριάρχη Γρηγορίου Ε'. 
Αρχιπαπάς την περίοδο που μιλάμε, ήταν εχθρός των επαναστατών (όπως όλο το υψηλό παπαδιλίκι) και μετά το θάνατο του Ρήγα προσπάθησε να σβήσει το έργο του. 
Έλεγε ότι "τα έργα αυτά (του Ρήγα) είναι γεμάτα από διαφθορά και αντίθετα προς τα δόγματα της ορθοδόξου πίστεώς μας".           

Τρέχα γύρευε. Το κερασάκι; Τον αφόρισε! 

Η θέση της εκκλησίας σήμερα είναι ότι εξαναγκάστηκε από την Πύλη αλλά τι θα πουν κι αυτοί αφού δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν τη σύσταση ελεύθερου κράτους και να κρύψουν τη συμβολή του Ρήγα.

Για να ολοκληρώσω, λοιπόν, έχουμε στην εικόνα δύο ανδριάντες έξω από το εθνικό πανεπιστήμιο που ήταν στα μαχαίρια τον 18αι. , κι έναν επαναστατημένο άνθρωπο να δηλώνει την αντίθεσή του μαυρίζοντας μια μούρη με μουστάκι ενώ ο μαρμάρινος μακαρίτης ήταν πολλαπλάσια πιο επαναστατικός όταν ήταν στην ηλικία του βαφέα.

Τρελό έτσι;