Νταβούτογλου-Ντόρα και Ελληνοτουρκική φιλία (;;;;)

του Β. Δ. Μακρυπούλια

Το νόημα της Ελληνικής λέξης «φιλία» όλοι το γνωρίζουμε. Ο Αριστοτέλης σε έναν απαράμιλλο ορισμό θα μας πει ότι η φιλία είναι «μία ψυχή σε δύο σώματα». Η φιλία προϋποθέτει ειλκρίνεια, αυταπάρνηση, θυσία και προσφορά από τα συμβαλλόμενα μέρη.

«Στην περίπτωση που η Ελληνική θέση αποκτήσει ισχύ, η Τουρκία θα βρεθεί αντιμέτωπη με μία στρατηγική πολιορκία, αλλά θα επηρεασθεί κατ΄ ευθείαν και στις οικονομικές της δραστηριότητες». 
Αυτό το κομμάτι δεν μπορεί να προέρχεται από «φίλο» της Ελλάδας διότι ξεκάθαρα προσπαθεί να πει ότι η Τουρκία πρέπει να υπερκεράσει την Ελλάδα και να βρεθεί σε θέση ισχύος - στρατιωτικής και όχι μόνο - έναντι αυτής. 
Άρα προέρχεται από κάποιον που προσπαθεί να υπερασπισθεί - τουλάχιστον - τα συμφέροντα της χώρας του και μόνο με πολύ επιθετικό τρόπο.

Πράγματι είναι απόσπασμα από το τελευταίο βιβλίο του Νταβούτογλου(το στρατηγικό βάθος, η διεθνής θέση της Τουρκίας), υπουργού εξωτερικών της Τουρκίας αλλά και πολύ στενού συνεργάτη του τούρκου πρωθυπουργού. 
Όπως όλο το βιβλίο με τον ίδιο τρόπο και αυτό το απόσπασμα προσπαθεί να καταδείξει ότι η Τουρκία θα πρέπει μέσα από σειρά κινήσεων να αυξήσει τον στρατιωτικό, οικονομικό, πολιτικό ρόλο στις περιοχές συμφερόντων της προκειμένου και πολιτικά να διατηρήσει και να αυξήσει τα κεκτημένα αλλά και οικονομικά να αναπτυχθεί.

Στο ίδιο βιβλίο εμπεριέχονται πολύ ενδιαφέροντα αποσπάσματα για τα σημεία που ενδιαφέρουν την «γείτονα» και δεν θα πρέπει να αμφιβάλουμε ότι η Τουρκία εξασκεί πολύ επιθετική εξωτερική και όχι μόνο πολιτική.

Για την Κύπρο οι θέσεις του νεοοθωμανού Νταβούτογλου είναι συγκεκριμένες και χωρίς συναισθηματικές αποχρώσεις. Αναφέρει ότι μέσα στα πλαίσια του ψυχρού πολέμου πρέπει να επαναεξεταστούν οι πολιτικές της Τουρκίας σε σχέση με το Αιγαίο και την Κύπρο. Θεωρεί ότι επειδή η Τουρκία επικίνδυνα έχει κλεισθεί από τη «Ρωμαίϊκή Διοίκηση» της νότιας Κύπρου πρέπει να επαναεξετάσει τον στρατηγικό της ρόλο στην όλη περιοχή - τουτ΄ έστιν διεκδικώντας και διεκδικώντας κάτι θα κερδίσει η «γείτονα χώρα».

Ιδιαίτερη μνεία γίνεται για το «κενό ασφαλείας στο Αιγαίο(!!!). 
Δεν ξέρω εάν ο Νταβούτογλου έχει διαβάσει ιστορία και πηγές. 
Ξέρω όμως ότι αναφέρει και θεωρεί ως πρόβλημα για τη χώρα του ότι σχεδόν όλα τα νησιά του Αιγαίου πελάγους είναι Ελληνικά, διότι θεωρεί ότι η χώρα του δεν μπορεί να είναι ασφαλής κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις. 
Πιστεύω ότι δεν θα έπεφτε βαρύ στον Νταβούτογλου εάν γινόταν κάποια  «μετατόπιση» νησιών - ίσως είναι καιρός να διαβάσει την προοθωμανική ιστορία. Πάντως μέσα από όλα αυτά θεωρεί στο υπό αναφορά βιβλίο του ότι οι συνεχείς εντάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας θα πρέπει να επαναεξετασθούν και να επανααξιολογηθούν - στην ωμή γλώσσα της αληθείας αυτό λέγεται ξαναμοίρασμα της τράπουλας και η «μάνα» του ξαναμοιράσματος είναι η Χάγη εκεί όπου άκριτα καταφεύγει και ανερυθρίαστα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Το κερασάκι βέβαια στην τούρτα που εφευρίσκει ο Νταβούτογλου είναι η πίστη του οθωμανού υπουργού ότι προκειμένου η Τουρκία να γίνει περιφερειακή δύναμη - όπως θα δούμε η λέξη αυτή έχει πάρα πολύ μεγάλη στρατηγική και όχι μόνο σημασία - θα πρέπει να αυξήσει την επιρροή της από το Αιγαίο έως την Αδριατική, και από το Σουέζ έως την ερυθρά θάλασσα. 


Πράγματι όπως διαβάζουμε το αλβανικό κοινοβούλιο ενέκρινε την είσοδο και παραμονή τουρκικής ναυτικής μονάδας χιλίων και άνω ανδρών στα εδάφη του.   Όλα αυτά στα πλαίσια συνεργασίας των τουρκικών και αλβανικών στόλων και με τη βοήθεια της Ντόρας-ΥΠΕΞ,  που δεν ενέκρινε το κονδύλι εκσυγχρονισμού του λιμανιού!!!

Δεν σταματάει το όλο θέμα εδώ.
Στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας από 12-15 Μαΐου πραγματοποιήθηκε η 55η συνδιάσκεψη της Ομόσπονδης Ένωσης Ευρωπαϊκών μειονοτήτων(FUEN). 
Αφού οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης βαρέθηκαν να αυτοσυστήνονται ως τούρκοι της Δυτικής Θράκης(ας διαβάσουν τη συνθήκη της Λωζάνης για την οποία ερωτώ τον υπουργό εξωτερικών της Ελλάδας: ισχύει ναι ή όχι;) κέρασαν με ντόπια τουρκικά(!!!) προϊόντα από τη Δυτική Θράκη τους υπολοίπους και βέβαια άφησαν το τελευταίο για το τέλος. 
Διαφήμισαν με ιδιαίτερη αδυναμία τον Καλλικράτη - γιατί; μα η απάντηση είναι απλούστατη.
Ο Καλλικράτης του κ. Ραγκούση ανοίγει το δρόμο στην αναδιανομή των νέων περιφερειών μεταξύ της χώρας μας και των ομόρων κρατών, κοινώς θα γίνουν περιφέρειες που αρκετά θα ευχαριστούσαν τον Νταβούτογλου και τα όνειρά του.

Αν τώρα υπολογίσουμε ότι  το Strattfor (το διάσημο αμερικανικό ινστιτούτο γεωπολιτικής) θεωρεί ότι η Ελλάδα είναι άχρηστη για τη Δύση και ότι η Τουρκία θα είναι επόπτης στις περιοχές που ενδιαφέρεται έως το 2050 (κοινώς έρχεται αναδιανομή συνόρων και εθνικών κυριοτήτων) αλλά και το casus belli των Τούρκων απέναντι στην Κύπρο για τις Αυτόνομες Οικονομικές Ζώνες και τα πετρέλαια των κοινών Ανατολικών περιοχών καταλαβαίνουμε ότι η προσπάθεια ώστε η Τουρκία να γίνει περιφερειακή δύναμη της Ανατολικής Μεσογείου και Βαλκανίων είναι ορατή και όχι μόνο. 
Εάν επίσης συνυπολογίσουμε τις πυρηνικές, ενεργειακές και πετρελαϊκές συνεργασίες των Τούρκων με τη Ρωσία θα καταλάβουμε ότι οι Τούρκοι είναι αγαπητοί και στους Αμερικανούς αλλά και στους Ρώσους. 
Και για το ότι είναι το πέρασμα προς Ανατολάς, και για τα στενά από όπου οι Ρώσοι επικοινωνούν με τη Μεσόγειο και για το ότι έχουν επιβουλευθεί - οι Τούρκοι - το Ισλάμ. 
Κανείς δεν ασχολείται με το Αραβικό και πολιτισμένο Ισλάμ αλλά η προσπάθεια της Δύσης είναι να ελεγχθεί το Ισλάμ μέσα από την απόλυτη σύνδεσή του με τους οθωμανούς - βοήθεια πάσης φύσεως στην Τουρκία άρα και στο Ισλάμ - το οθωμανικό μόνο Ισλάμ, και με αυτό τον τρόπο η Αμερική ξεπλένει τα βρώμικα χέρια της από το αίμα των ισλαμιστών Αράβων του Ιράκ και μελλοντικά του Ιράν αφ΄ ής στιγμής τους ισλαμιστές της Τουρκίας τους αγαπάει και τους βοηθάει.

Είναι λοιπόν ανάγκη μεγάλη να σταματήσουμε να ονειραβατούμε στα όρη της δήθεν Ελληνοτουρκικής φιλίας και να προσγειωθούμε στα εδάφη του ρεαλισμού και της άμεσης πράξης. Διότι η θέση της Ελλάδας είναι αυτή που χάραξε ο Δημοσθένης στο λόγο του περί της των Ροδίων ελευθερίας «οι κρατούντες των Ελληνικών δικαίων ορισταί τοις ήττοσι γίγνονται».