Διακορεύεις κι αγιάζεις!

Διακορεύεις κι αγιάζεις!

       Με μεγάλη μου έκπληξη διάβασα το βίο του Αγίου Νεκταρίου από τον διδάκτορα θεολογίας Αχ. Πιτσίλκα στην εφημερίδα «Ελευθερία» της Λάρισας (9.11.09) και έμεινα εμβρόντητος από τον κυνισμό, με τον οποίο αναφέρονται τα «κατορθώματα» του αγίου! Δείτε και μόνοι σας το επίμαχο κείμενο, που παραθέτω αυτούσιο. Στις παρενθέσεις αναφέρονται δικές μου επισημάνσεις και σχολιασμοί:

     « Όταν ο άγιος έφθασε στην ηλικία των 72 ετών, μια νέα κοπέλα, της οποίας η μητέρα είχε πάρει τον κακό δρόμο, κατέφυγε στο μοναστήρι, που είχε ιδρύσει ο άγιος στην Αίγινα ζητώντας να γίνει μοναχή. (Σημ. Τι εννοεί «κακό δρόμο»; Είναι φανερή η προσπάθεια που κάνει για να συκοφαντήσει εκ των προτέρων μια γυναίκα, που παλεύει να σώσει το παιδί της από τα νύχια του καλόγερου). Η καταφυγή της, όμως, αυτή εξαγρίωσε δυστυχώς τη μητέρα της, που, κρίνοντας εξ ιδίων, άρχισε να διαδίδει συκοφαντικά και βλάσφημα τα πλέον ψευδή και ανυπόστατα εναντίον του αγίου απειλώντας ταυτόχρονα, ότι θα κάψει το μοναστήρι. (Σημ. Ποιά θα ήταν η πρώτη αντίδραση οποιουδήποτε γονέα, που το παιδί του θα του κατήγγειλε, ότι ασελγούν εις βάρος του; Ας σημειώσουμε ότι στο αντίστοιχο κείμενο που έγραψε ο ίδιος ο κ. Πιτσίλκας στις 9.11.08 στην ίδια εφημερίδα, αναφέρει πως η μητέρα κατέφυγε για να διαμαρτυρηθεί και στον τότε αρχιεπίσκοπο Μελέτιο).

     » Μην μπορώντας δε να πραγματοποιήσει τις απειλές της, κατέφυγε τότε στον ανακριτή του Πειραιά, στον οποίο κατηγόρησε τον άγιο ως δήθεν διαβολοκαλόγηρο, που έκανε αίσχη και τερατουργήματα, σαν αυτά που η ίδια ζούσε... (Σημ. Η γυναίκα λοιπόν ακουλούθησε τη νόμιμη οδό και κατήγγειλε το Νεκτάριο και στις αρχές της Εκκλησίας και της Πολιτείας). Οι κατηγορίες δε αυτές συνετέλεσαν στο να ταπεινωθεί και να εξυβρισθεί ο άγιος από πολλούς και ιδιαίτερα από τον υλιστή ανακριτή του Πειραιά, που έγινε όργανο επιτήδειο στα χέρια του Σατανά και για το λόγο αυτό είχε κακό τέλος πεθαίνοντας, ύστερα από μια γάγγραινα του χεριού του, δυστυχώς αμετανόητος. (Σημ. Είναι εντυπωσιακή και καταφανής η χυδαία επίθεση, που γίνεται εναντίον του δικαστικού, που δικαίωσε την καταγγελία της μάνας εναντίον του Νεκτάριου. Επίσης χυδαία και απροκάλυπτη είναι η προσπάθεια εκφοβισμού, που γίνεται “προς γνώσιν και συμμόρφωσιν” όποιου τολμήσει να επιβεβαιώσει τις πομπές του αγίου! Ο -κατά τα άλλα- πανάγαθος θεούλης, που είναι όλο αγάπη και συγχωρεί τους εχθρούς του, θα ρίξει γάγγραινα σε όποιον αποκαλύψει τα αίσχη των εκπροσώπων του και θα τον σκοτώσει!)

 

     

     Ως επίσκοπος Πενταπόλεως, ο άγιος Νεκτάριος, υπήρξε πάλι αποδέκτης κατηγοριών ηθικής φύσεως, εξ αιτίας τον οποίων ο πατριάρχης Αλεξανδρείας, Σωφρόνιος, τον καθαίρεσε και τον εξεδίωξε, στη δε Ελλάδα, που κατέφυγε δεν μπορούσε επί μακρόν να προσληφθεί οπουδήποτε, διότι οι κατηγορίες αυτές τον ακολουθούσαν, άρα πρέπει να ήταν πολύ σοβαρές.

 

     Η σημερινή Ρωμιοσύνη τιμά τον διακορευτή νεανίδων, Νεκτάριο: Στη φωτογραφία εικονίζεται θάλαμος του 2^ου ορόφου του Αρεταίειου Νοσοκομείου (δεξιά), όπου είχε νοσηλευθεί ο Άγιος Νεκτάριος προτού πεθάνει. Πλήθος ανθρώπων διέρχονται καθημερινά από το θάλαμο αυτό, σταυροκοπιούνται κι ανάβουν κεριά στον προθάλαμο (αριστερά), που θυμίζει εκκλησία ή μοναστήρι, παρά νοσοκομείο. (Διαβάστε: Η ανάγκη αποθρησκειοποίησης της Ιατρικής.)

   » Παρά τις σφοδρότατες ταπεινώσεις του, όμως, ο άγιος, που ήταν στολισμένος με θεία χαρίσματα ως εντελώς αθώος, δεν μιλούσε, (σημ. κοινώς έκανε την πάπια), αλλά άφηνε, σύμφωνα με τα πρότυπα μεγάλων αγίων, την υπεράσπισή του στον Κύριο. Κατά τη διάρκεια ακριβώς των προσβολών αυτών μία από τις δόκιμες μοναχές σκανδαλίστηκε από τη στάση της σιωπής του αγίου και είπε: “Σεβασμιότατε, γιατί δεν μιλάτε;” (Σημ. τον πήραν χαμπάρι και οι δικοί του λοιπόν).     Εκείνος, όμως, αποκρίθηκε:  
“Αυτά σας διδάσκω τόσο καιρό; Υπέρ εμαυτού ουκ απολογήσομαι. Προσευχηθείτε υπέρ του ανθρώπου αυτού. Διαβλέπω επ’ αυτού βάσανον. Προσευχηθείτε παρακαλώ. Και δι’ αυτόν εσταυρώθη ο Κύριος”. (Χονδροπούλου, «Ο Άγιος του αιώνα», Αθήναι 2003, σ. 337). Ζώντας κατά τον τρόπο αυτό και διδάσκοντας και με το δικό του παράδειγμα την άκρα υπομονή και την υπερφυή αγάπη, κατά τον μακαριστό π. Θεόκλητο Διονυσιάτη, “ανέβηκε στις ύπατες βαθμίδες της κλίμακος των αρετών, νεκρώθηκε τω κόσμω, έζησε εν Χριστώ Ιησού, έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος, κατέστη ένθεος και θεοειδής και, ως τεθεωμένος, αφθαρτοποιήθη ήδη από τον κόσμο αυτό, επορεύθη πλέον για την αιώνια και άληκτη, τη μακάρια και ισόθεα ζωή”. (“Ο Άγιος Νεκτάριος ο θαυματουργός”, Θεσσαλονίκη 1979, σ. 144).

     » Σαν τον άγιο Νεκτάριο, όμως, που “διά τους λόγους των χειλέων” (του Χριστού) εφύλαξε οδούς σκληράς, πρέπει να ζούμε όλοι οι Χριστιανοί, λίγο ή πολύ, ώστε ο Θεός να μας συγχωρήσει τα αμαρτήματά μας και να δείξει το έλεός του προς τους αγαπώντας Αυτόν και τους φυλάσσοντας τα προστάγματά Του (βλ. Εξόδου 20, 5-6), εξ αιτίας των όσων θα έχουμε συγκεντρώσει, κατά τον μακαριστό Παΐσιο τον Αγιορείτη, με την υπομονή μας στον ντορβά του ουρανού.»

*   *   *

     Συμπέρασμα: O διακορευτής (με δικαστική απόφαση παρακαλώ) τελικά αγιοποιήθηκε για να τη σκαπουλάρει! Δεν είναι απίστευτο; Κι όμως αληθινό!

Δρ Νικόλαος Παντελίδης

                                                                                               Λάρισα       6.12.2009