Χριστιανισμός-Κομμουνισμός=Ιανός (2 όμοια συστήματα)

Χριστιανισμός και Κομμουνισμός – Οι ομοιότητες μιας θρησκείας και μιας ιδεολογίας

Μια καλή αφετηρία για την προσέγγιση στις σχέσεις Χριστιανισμού-Κομμουνισμού αποτελεί, ίσως, το φαινόμενο του «ρωσικού κομμουνισμού» που εμφανίσθηκε με πολύ πιο παραδοσιακή μορφή από τον αντίστοιχο του δυτικού κόσμου. Η «παραδοσιακότητα» αυτή τού προσέδωσε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τον έκαναν να μοιάζει περισσότερο με θρησκεία, παρά με μια απλή ιδεολογία. Έχουν επισημανθεί και κατά το παρελθόν πολλές ομοιότητες και αντιστοιχίες μεταξύ Χριστιανισμού και Κομμουνισμού: Οικουμενικές σύνοδοι-παγκόσμια συνέδρια, μάρτυρες πίστεως-θυσιασθέντες αγωνιστές κλπ.
Οι ομοιότητες όμως φαίνεται να είναι πολύ βαθύτερες…
Η μορφή με την οποία εμφανίσθηκε ο Κομμουνισμός στη Ρωσία, δεν διαφέρει σε τίποτα από εκείνη μιας θρησκείας που ισχυρίζεται ότι απαντά στις γενικότερες αναζητήσεις της ανθρώπινης ψυχής και δίνει ένα νόημα στη ζωή του ανθρώπου.   Ο Κομμουνισμός, ως νέα «θρησκεία», ήθελε να διαφεντεύει όλη τη ζωή κι όχι μονάχα κάποιες στιγμές της. Α ντιτάχθηκε και πολέμησε σκληρά κάθε θρησκεία.

Με ένα μένος που μας θυμίζει τους αιματηρούς θρησκευτικούς πολέμους της Δύσης καθώς και τον «ιερό πόλεμο» του Ισλάμ. Επέδειξε τόση αδιαλλαξία και φανατισμό που μόνο μια μονοθεϊστική θρησκεία, όπως ο Χριστιανισμός, θα μπορούσε να παράγει…

Ας δούμε όμως καίρια σημεία σύγκρισης:

Πίστη στην αυθεντία:

Αυθεντία στο πλαίσιο του Χριστιανισμού είναι ο Χριστός, ενώ στο Κομμουνιστικό πλαίσιο, ο Μαρξ.
Οι λαοί και το πνεύμα τους, επιβάλλεται να υποτάσσονται στις κατασκευασμένες αυθεντίες.

Προπαγάνδιση της «εκτός τόπου και χρόνου» ευτυχίας:

Οι μεν χριστιανοί προπαγανδίζουν τον μετά θάνατο Παράδεισο, οι δε κομμουνιστές την ουτοπία της αταξικής κοινωνίας του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η ματαιότητα των προσπαθειών και των αγώνων των χριστιανών «δούλων» του Θεού ή των προλετάριων κομμουνιστών διακηρύσσεται παράλληλα με την αξία της μακαριότητας και της ευτυχίας, σε ουτοπικό χώρο και χρόνο.

Ιερά βιβλία:

Η αυθεντία και οι οπτικές της καταγράφονται σε βιβλία, τα οποία «χρείονται» την ιερότητα.
Έτσι, ιερό βιβλίο για τους χριστιανούς είναι η «Αγία Γραφή» ή «Βίβλος», ενώ για τους κομμουνιστές το «Κεφάλαιο», έργο των Μαρξ και Έγκελς.

Κοινή καταγωγή:

Χριστιανισμός:  Δημιουργοί του χριστιανισμού ήταν Εβραίοι.   Στις «Πράξεις των Αποστόλων» περιγράφεται το πώς δημιουργήθηκε από Εβραίους ο Χριστιανισμός και πώς εξαπλώθηκε μέσω
των συναγωγών της διασποράς απο τον  Σαύλο-Σαούλ ή Παύλο.
Κομμουνισμός:  Η συντριπτική πλειοψηφία των κομμουνιστών, που έκαναν την Επανάσταση στη Ρωσία ήταν επίσης Εβραίοι.  O Kαρλ Μαρξ καταγόταν από οικογένεια ραβίνων.
Ο ιδρυτής του Κ.Κ.Ε. στην Ελλάδα ήταν επίσης Εβραίος, ο Αβραάμ Μπεναρόγια.

Δογματισμός:

Η θεωρητική σκέψη, τόσο των χριστιανών, όσο και των κομμουνιστών θεωρητικών επιβάλλεται,
δεν επιλέγεται αυθόρμητα και ενσυνείδητα με αποτέλεσμα να περιορίζει την σκέψη του ατόμου. Επιβάλλεται μονολιθικά και λειτουργεί δογματικά. Προβάλλεται, μάλιστα, ως αλάνθαστη και απαραβίαστη, όποιος την αμφισβητεί, αντιμετωπίζεται αντίστοιχα, ως: ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ή ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΟΣ.

Κήρυγμα ενότητας κι οργάνωσης (των εξαθλιωμένων):

Χριστιανισμός: Οι χριστιανοί καλούνται να αποτελέσουν τα πρόβατα, δλδ το «ποίμνιον», που θα κατοικήσει στο «μαντρί», κάτω από τις διαταγές του εκάστοτε «αρχι-μανδρί-τη».
Κομμουνισμός: Στον Κομμουνισμό (στον αντίποδα της προσωπικής ελευθερίας, της μοναδικότητας του ατόμου, της ομορφιάς της ποικιλομορφίας) κυριαρχεί η συνένωση των κοινωνικά αδύναμων με το περίφημο σύνθημα: «Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε» δλδ ισότητα προς τα κάτω!!!.

Πτωματολατρεία:

Οι αυθεντίες συνεχίζουν να εμπνέουν και να καθοδηγούν τους οπαδούς τους -τόσο του Χριστιανισμού, όσο και του Κομμουνισμού- ακόμη και μετά το θάνατό τους. Οι χριστιανοί λατρεύουν τα πτώματα των αγίων τους (λείψανα) είτε ολόκληρα είτε μέρη αυτών (κρανία, άκρα κ.λπ.). Σε όλες τις κομμουνιστικές χώρες αναγέρθηκαν μαυσωλεία με τα πτώματα των πεθαμένων ηγετών (Λένιν - Μάο -Χό.τσι.Μίνχ).

Κήρυγμα Ισότητας–Ισοπέδωσης (κιμαδοποίηση/παγκοσμιοποίηση):

Η πλαστή αρχή της ισότητας των φύλων, των φυλών, των ατόμων και των λαών ισοδυναμεί
με ισοπέδωση και πολιτιστικό ανακάτεμα, τόσο στο Χριστιανισμό, όσο και στον Κομμουνισμό.

Τεχνητό ιδανικό της ειρήνης:

Και οι δύο ασχολούνται με το τεχνητό και κατευθυνόμενο ιδανικό της ειρήνης (ειρήνη υμίν), το οποίο φέρει τον εφησυχασμό και την αποβλάκωση.  Εάν είσαι φιλειρηνιστής κι όχι ετοιμοπόλεμος, αργά ή γρήγορα θα γίνεις έρμαιο στις ορέξεις των εχθρών σου που σε επιβουλεύονται.     

«Πόλεμος Πατήρ πάντων εστί» πρέσβευε ο Ηράκλειτος και    

«Προετοιμάσε πόλεμο για να έχεις  ειρήνη» δήλωσε ο Ιούλιος Καίσαρ.....

Μόνον εάν είσαι πάντα δυνατός και προετοιμασμένος για πόλεμο, σε σέβεται ο αντίπαλος και θα το σκεφτεί αρκετά, αν θα αναμετρηθεί μαζί σου.   Μόνον εάν είσαι πάντοτε έτοιμος για πόλεμο, ενδέχεται να μπορέσεις να απολαύσεις τα αγαθά της ειρήνης που κατέχεις.
Ο αγώνας για επιβίωση ποινικοποιείται προς όφελος της ειρήνης, που προβάλλεται ως απόλυτο ιδανικό (παγκοσμιοποίησης).
Το Χριστιανικό «ειρήνη υμίν» λειτουργεί ισάξια, με το κήρυγμα της ειρήνης και διεθνούς αλληλεγγύης (διεθνισμός) στον Κομμουνισμό. Μόνο που αφορά πάντα ομοιδεάτες τους !!!

Διεθνιστική αλληλεγγύη:

Η αλληλεγγύη είναι ένα ακόμη ιδεολόγημα, κοινό στο Χριστιανισμό και στον Κομμουνισμό, που λειτουργεί, ωστόσο, σε κατεύθυνση αντίθετη από την πρόοδο, τον ανταγωνισμό και την άμιλλα.

Οικονομική ενίσχυση:

Η οικονομική ενίσχυση της χριστιανικής Εκκλησίας, αλλά και του κομμουνιστικού κόμματος είναι ένα ακόμη κοινό χαρακτηριστικό τους. Η ελεημοσύνη, το ταμείο για την αποπεράτωση των ναών ή της αγιογράφησης είναι στοιχεία, που ελάχιστα σχετίζονται με την αξιοπρέπεια και τις αξίες γενικότερα. Προϋποθέτουν την αιώνια και αέναη ύπαρξη φτωχών ή κυφήνων, που ζουν σε βάρος των άλλων.

Επανάσταση:

Το ιδεολόγημα της κοινωνικής επανάστασης -κοινό στο Χριστιανισμό και στον Κομμουνισμό- κάθε άλλο παρά αληθινό είναι.   Και οι δύο «–ισμοί» στηρίζουν και ενισχύουν την οικονομική και κοινωνική τάξη πραγμάτων προς όφελος και κέρδος των ιθυνόντων.

Η έννοια της Επανάστασης ήταν άγνωστη στην Αρχαία Ελλάδα∙ αυτή, αποτελεί -όπως ο Χριστιανισμός και ο Κομμουνισμός- ένα ακόμη γέννημα του ιουδαϊκού πνεύματος. 

Πίστη και αυτοθυσία:

Χριστιανισμός: Όλα τα δίνουμε «για του Χριστού την πίστη την αγία» και υπακούουμε στο Ιερατείο του.
Κομμουνισμός: Όλα τα δίνουμε για το Κόμμα και υπακούουμε στην Νομενκλατούρα του.

Αναχρονισμός

Ζούνε σε άλλη φυσική διάσταση. Κρίνουν τα πάντα με τα δεδομένα της εποχής που εμφανίστηκαν
ή άρχισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους: Οι χριστιανοί στα τέλη του 1ου αιώνα.
Οι κομμουνιστές (στην Ελλάδα τουλάχιστον) βρίσκονται  στα μέσα του 19ου αιώνα (ακόμη).

Ψευδαισθήσεις και παραισθήσεις:

Χριστιανισμός: Ο Χριστιανισμός παντού βλέπει εχθρούς της Ορθοδοξίας. Ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός (εδώ γίνεται ταύτιση με τον Σατανά) έχει βάλει στο μάτι το υπέροχο ορθόδοξο έθνος μας, μόνο που κάποτε εμείς είμαστε το Roman Imperium της Παγκοσμιοποίησης.
Δηλαδή όλα αυτά που μας κάνουνε κάτι το ξεχωριστό: την πίστη μας (ναι, μη χάσουμε!), τη γλώσσα μας και την Ιστορία μας (τη Βυζαντινο-Χριστιανική).
Κομμουνισμός: Ο Κομμουνισμός παντού βλέπει εχθρούς του λαού. Ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός έχει βάλει στο μάτι την Ελλάδα και τους υπέροχους εργαζομένους της. Επίσης τις κρατικές και ημικρατικές επιχειρήσεις της που όλοι τις ζηλεύουν και θέλουν να τις αγοράσουν αντί πινακίου φακής.

Μετριοπάθεια:

Χριστιανισμός: Ο λαός είναι η Εκκλησία. Η Εκκλησία είναι ο λαός.
Κομμουνισμός: Ο λαός είναι το Κόμμα. Το Κόμμα είναι ο λαός.

Ανάληψη πρωτοβουλιών:

Χριστιανισμός: Αν δεν συγκληθεί Ιερά ή Οικουμενική Σύνοδος δεν μπορεί να ξέρουμε
αν  η κατανάλωση παγωτού φράουλα είναι αμαρτία ή όχι. (Υπάρχει ετυμηγορία ότι ΔΕΝ είναι αμαρτία;  Όχι.  Άρα;).
Κομμουνισμός: Αν δεν συνεδριάσει το Πολιτικό Γραφείο δεν μπορεί κανένα μέλος του κόμματος
να κάνει πιπί του με προσωπική πρωτοβουλία.

Μονοπώλιο ελπίδας και σωτηρίας:

Χριστιανισμός: Μόνο στην Εκκλησία υπάρχει ελπίδα και σωτηρία.
Κομμουνισμός: Μόνο στο κόμμα υπάρχει ελπίδα και σωτηρία για εργάτες, φοιτητές, αγρότες και κυρίως δημοσίους υπαλλήλους.
Όλες οι άλλες θρησκείες και οι άλλες ιδεολογίες δεν προσφέρουν τίποτα και κακώς υπάρχουν.
Η κοινωνία αποτελείται από αδύναμα και ανώριμα πλάσματα (κάτι σαν 5χρονα δηλαδή) που χρειάζονται μονίμως καθοδήγηση από πεφωτισμένους.  Δηλαδή αυτούς. Και όχι άλλους.
Είμαστε όλοι ένα σύνολο ανθρώπων που σκέφτεται, κινείται και δρα ως μάζα (σαν Σαλούφα).
Άτομα με ξεχωριστές επιθυμίες δεν υπάρχουν.

Μοναδικότητα:

Χριστιανισμός: Μόνο ένας Θεός υπάρχει (τι θα πεί, ποιός Θεός;   Ο Γιαχβέ της Παλ.Διαθήκης).
Κομμουνισμός: Μόνο ένα κόμμα πρέπει να κυβερνάει (τί ποιό κόμμα; Δεν υπάρχουν άλλα).

Αλάνθαστη Αγία Τριάδα:

Χριστιανισμός: Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα.
Κομμουνισμός: Μάρξ, Ένγκελς, Λένιν.

Ανοήτως ταγμένη εχθρότητα:

Χριστιανισμός: Εβραίοι, αυτοί φταίνε για το πάθος του Κυρίου και τα δεινά του Πλανήτη, όμως είναι και "προπάτορες" και υμνολογούνται καθημερινά μέσα απο το΄Εκκλησιαστικό τελετουργικο.
Κομμουνισμός: Κεφάλαιο, αυτό φταίει για τα πάθη των εργατών και τα δεινά του Πλανήτη, όμως οι πρακτικές "ανόητης" εναντίωσης σ'αυτό, οδηγούν στην διαρκή ενδυνάμωση του.

Ασυμφωνία στην μία (1) και μοναδική αλήθεια:

Χριστιανισμός: Υπάρχουν τρία (3) κύρια δόγματα και ένα σωρό άλλα εκκλησιαστικά κινήματα που έχουν προέλθει από δεκάδες διασπάσεις, λόγω διαφωνιών για την "αληθινή" αλήθεια. !!!

Κάθε δόγμα ή οργάνωση διεκδικεί την αυθεντία και την αυθεντικότητα.

Ενώ υπάρχουν τόσες διασπάσεις και διαφωνίες, γίνεται πάντα λόγος για την μία και μοναδική αληθινή Πίστη!

Κομμουνισμός: Υπάρχουν δεκάδες αριστερά κόμματα που έχουν προέλθει από δεκάδες διασπάσεις, λόγω διαφωνιών για την "αληθινή" αλήθεια.!!!  Κάθε κόμμα ή κίνηση διεκδικεί την αυθεντία και την αυθεντικότητα.

Ενώ υπάρχουν τόσες διασπάσεις και διαφωνίες, γίνεται πάντα λόγος για την μία και μοναδική αληθινή Αριστερά!

Μετρήστε τις "όποιες" διαφορές,
ενάντια στίς ομοιότητες και συμπεράνετε...εάν δεν είναι ο "Ιανός" 
ή όψεις του ιδίου νομίσματος (της Παγκοσμιοποίησης)...