Το ταφικό χρυσό στεφάνι είναι μοναδικό στο είδος του για αυτή την περίοδο στην Κρήτη. Βρέθηκε επάνω στο κεφάλι του νεκρού άνδρα, όπου αρχικά είχε τοποθετηθεί, χωρίς να έχει πέσει, και εκτίθεται μαζί με αυτό. Αποτελείται από είκοσι τέσσερα φύλλα, πιθανότατα ελιάς, που αρχικά θα στερεώνονταν σε ταινία. Δεν είναι βέβαιο αν πρόκειται για στέφανο νίκης, που κερδήθηκε σε αθλητικό αγώνισμα και μπορούσε να φοριέται και στη ζωή, ή για μεταθανάτιο κτέρισμα, απλό ομοίωμα αληθινού στεφανιού. Πρέπει πάντως να ανήκει σε αθλητή, αν κρίνουμε και από τη στλεγγίδα και τον αρύβαλλο, που βρέθηκαν μαζί του. Πιθανόν ο νέος να κέρδισε το στέφανο σε αγώνισμα, το οποίο σχετίζεται με μυητική δοκιμασία, που έπαιρνε τη μορφή αγώνα δρόμου, στο πλαίσιο λατρευτικών εκδηλώσεων της δωρικής κοινότητας. Στο στόμα του νεκρού είχε τοποθετηθεί ως «δανάκη» (οβολός για το πορθμείο του Χάρωνος) ένα αργυρό τετράδραχμο της πόλης Πολυρρήνιας της εποχής του αυτοκράτορα Τιβερίου. Χρονολόγηση: Ρωμαϊκή περίοδος, 37/38 μ.Χ.
Επίσης και απο εδώ: http://12thespis.wordpress.com/2008/12/09/dafnostef/
Στο ρωμαϊκό νεκροταφείο του Αγίου Νικολάου Κρήτης αποκαλύφθηκε τα τελευταία χρόνια το σημαντικό αυτό εύρημα. Δεν χωράει αμφιβολία πως το κρανίο με τα ενσωματωμένα χρυσά φύλλα ελιάς
ανήκε σε νεκρό αθλητή που οι δικοί του φρόντισαν να του αποδοθούν οι ανάλογες τιμές. (Η συγκόλληση δεν υπήρξε από την αρχή, αλλά δημιουργήθηκε με το πέρασμα του χρόνου λόγω ιδιότυπων συνθηκών. Ο αρχαιολόγος που έκανε την ανασκαφή αποδίδει το γεγονός στην αυξημένη υγρασία*).
ανήκε σε νεκρό αθλητή που οι δικοί του φρόντισαν να του αποδοθούν οι ανάλογες τιμές. (Η συγκόλληση δεν υπήρξε από την αρχή, αλλά δημιουργήθηκε με το πέρασμα του χρόνου λόγω ιδιότυπων συνθηκών. Ο αρχαιολόγος που έκανε την ανασκαφή αποδίδει το γεγονός στην αυξημένη υγρασία*).Εκτός από το χρυσό στεφάνι, σύμβολο νίκης και αιωνιότητας, είχαν τοποθετήσει δίπλα στο νεκρό αθλητή τον αρύβαλλο και την στλεγγίδα του. Η στλεγγίδα ήταν ειδικό εργαλείο με το οποίο αφαιρούσαν το έλαιον και την σκόνη μετά τον αγώνα από το σώμα τους οι αθλητές και ο αρύβαλλος, μικρό αγγείο στο οποίο τοποθετούσαν το έλαιον για να αλείφονται πριν τον αγώνα. Στο στόμα του είχε ένα ασημένιο νόμισμα, τον «χαρώνειο οβολό».
* Κ. Δαβάρας «Το ρωμαϊκό νεκροταφείο Αγίου Νικολάου», ο.π.:158 κ. ε. και ο. π. 178.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου