Νέα στοιχεία για Πλουμπίδη, Μπελογιάννη και Ζαχαριάδη

"Κατέθεσα τις δικές μου μαρτυρίες (για να μην πω και τα μαρτύρια) για όσα (πάντως, όχι όλα) είδα, γνώρισα, έπαθα μέσα στο κίνημα στο οποίο αφιερώσαμε τη ζωή μας χωρίς ανταλλάγματα και εξαργυρώσεις", γράφει η Έλλη Παππά

Το Μουσείο Μπενάκη θα εκδόσει, από τα Ιστορικά Αρχεία του, τις μαρτυρίες της Έλλης Παππά

Οι πιο σκοτεινές σελίδες της κομμουνιστικής Αριστεράς στη χώρα μας, την εποχή της κυριαρχίας του τερατώδους σταλινικού μηχανισμού, έρχονται ξανά στο προσκήνιο. Από μια ακέραια αγωνίστρια και ιστορική προσωπικότητα της ελληνικής Αριστεράς.

Πρόκειται για τις άγνωστες μαρτυρίες που μας κληροδότησε η αείμνηστη Έλλη Παππά, σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη, που έφυγε από τη ζωή στις 27 Οκτωβρίου, την ημέρα των γενεθλίων του συντρόφου της.

Χθες ανακοινώθηκε από το Μουσείο Μπενάκη ότι μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2010 θα εκδοθούν σε βιβλίο οι μαρτυρίες που η Έλλη Παππά κατέθεσε στα Ιστορικά Αρχεία του, όσο βρισκόταν στη ζωή. Η επιλογή της συνοδευόταν από τη ρήτρα το υλικό να δημοσιοποιηθεί μόνο μετά τον θάνατό της. Πρόκειται για μαρτυρίες σχετικές με τα ιστορικά γεγονότα που συνδέθηκαν άμεσα με τη ζωή και τη δράση της μέσα στις γραμμές της κομμουνιστικής Αριστεράς, όπως είναι η «υπόθεση Πλουμπίδη» και η σκληρή σταλινική περίοδος του ΚΚΕ.

Η σοβαρότητα των καταθέσεών της, σημειώνουν οι υπεύθυνοι του Μουσείου Μπενάκη, «ενισχύεται από το γεγονός ότι η ίδια, υπακούοντας στους ηθικούς – αξιακούς κώδικες της κομμουνιστικής αγωνιστικής παράδοσης, αρνήθηκε να εξαργυρώσει τη μαρτυρία της ή να προβεί σε εύκολες, ευκαιριακές ή υστερόβουλες καταγγελίες. Επέλεξε συνειδητά να δώσει ψύχραιμα και υπεύθυνα, ύστερα από τόσα χρόνια, τη συνολική μαρτυρία της».

Ο πρώτος «Φάκελος», ένα δακτυλόγραφο κείμενο πενήντα δύο σελίδων με τίτλο «Υπόθεση Πλουμπίδη», κατατέθηκε στο Ίδρυμα τον Ιούλιο του 1993. Περιλαμβάνει την ολοκληρωμένη μαρτυρία για την προσωπικότητα, την κομματική δράση, τις ιδέες, τις συγκρούσεις, τη δίκη και το τέλος του αγωνιστή της κομμουνιστικής Αριστεράς. Εχει μεγάλο πολιτικό και ιστορικό ενδιαφέρον να διαβάσουμε τη μαρτυρία της Έλλης Παππά για την «υπόθεση Πλουμπίδη» και για την απόφαση του ΚΚΕ και του Νίκου Ζαχαριάδη να «τορπιλίσουν» τη δραματική προσπάθεια του Πλουμπίδη να αποτρέψει την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη.

Ο δεύτερος «Φάκελος» έφτασε στο Μουσείο Μπενάκη τον Ιανουάριο του 1996. Πρόκειται για ένα κείμενο εκατόν οχτώ δακτυλόγραφων σελίδων, στο οποίο η Έλλη Παππά μιλάει εκτενώς για τη δράση της, για κρίσιμες στιγμές της πορείας της, για πρόσωπα και γεγονότα, αναπτύσσοντας με θάρρος τον προβληματισμό της για τη δημιουργία των κομματικών μηχανισμών, τον σταλινισμό και τις συνέπειές του στην ιστορία της ελληνικής Αριστεράς.

Ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, υπεύθυνος των εκδόσεων του Μουσείου Μπενάκη, μάς επισήμανε χθες την ιστορική σημασία αυτής της έκδοσης, αν και δεν θέλησε προς το παρόν να σχολιάσει τις μαρτυρίες της Έλλης Παππά, τονίζοντας ότι αυτή τη στιγμή διενεργείται η μελέτη, η έρευνα και ιστορική αξιοποίηση των κειμένων.

Αποκαλύπτει «τους χαφιέδες του κόμματος»

Ο Νίκος Μπελογιάννης, γιος της Έλλης Παππά και του Νίκου Μπελογιάννη, υπήρξε πιο σαφής, αφού γνώριζε την ύπαρξη των κειμένων και τα είχε φυλλομετρήσει: «Μιλάει ανοιχτά και με στοιχεία για τους πραγματικούς χαφιέδες του κομματικού μηχανισμού, που ήταν συνήθως υψηλόβαθμα στελέχη και άνθρωποι σε θέσεις – κλειδιά», μας είπε. «Υπήρχαν δυο ειδών μυστικοί πράκτορες, οι κρυφοί συνεργάτες της Δεξιάς και τα κομματόσκυλα που εκτελούσαν τις σταλινικές εντολές».

Η μητέρα του πλήρωσε την ανυπακοή της στον κομματικό μηχανισμό με σκληρό και απάνθρωπο τρόπο. «Η μεγάλη αντίδρασή της ξεκίνησε από τη στιγμή που ο Ζαχαριάδης άρχισε να ηγείται αυτού του τερατώδους μηχανισμού, πιστού στα πρότυπα της Ανατολικής Γερμανίας, της Τσεχοσλοβακίας και της Αλβανίας. Ενώ βρισκόταν στη φυλακή ένιωσε και τη βία του κομματικού μηχανισμού: με εντολές του Ζαχαριάδη την απομόνωσαν και οι σύντροφοί της δεν της έλεγαν ούτε καλημέρα. Βίωσε μια δεύτερη φυλακή μέσα στη φυλακή. Παρ’ όλα αυτά μέχρι και τη δεκαετία του ‘80 διατηρούσε την ψευδαίσθηση ότι η Αριστερά θα μπορούσε να πάρει άλλη κατεύθυνση».

Ποιους ενδέχεται να ενοχλήσει η δημοσιοποίηση των μαρτυριών της Έλλης Παππά; Ο Νίκος Μπελογιάννης είναι κάθετος. «Θα αναστατώσει μόνο το «ανεξάρτητο» κρατίδιο του Περισσού. Και θα αξιοποιηθεί σίγουρα από τους ιστορικούς».

Ελλη Παππά: «Στην ιεραρχία του ΚΚΕ «ανέβαιναν» οι τυφλοί και τα πτώματα»

Η επιστολή με την οποία η Ελλη Παππά συνόδευσε τη δεύτερη κατάθεσή της στο Μπενάκη με ημερομηνία 27 Δεκεμβρίου 1995.

«Οποιος ενδιαφερθεί να διαβάσει αυτό το κείμενο δεν πρέπει να πιστεύει πως θα βρει μιαν αυτοβιογραφία. Αναμφισβήτητα όσα γράφω με αφορούν, αφορούν τη ζωή μου και τις εμπειρίες μου, αλλά περιορίζομαι αυστηρά (όσο μπορούσα και όσο μπόρεσα) σε μια κατηγορία εμπειριών: σε όσες αφορούσαν τη θέση μου στο ΚΚΕ και τις περιπέτειες της αμοιβαίας σχέσης μας.

Δεν ήταν εύκολο να είσαι μέλος του ΚΚΕ στα χρόνια του σταλινισμού – εκτός κι αν επιδίωξή σου ήταν «να ανέβεις» στην κομματική ιεραρχία. Προϋποθέσεις αυτής της ανόδου ήταν, πρώτον, να έχεις αυτή τη φιλοδοξία, δεύτερον, να κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά σε όσα στραβά ή απαράδεκτα ή και ύποπτα διαπίστωνες. Με άλλα λόγια, να συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με το ιησουιτικό δόγμα που θύμισε ο Μαρξ, το perinde ac cadaver, αντιδράς όσο και όπως αντιδρά ένα πτώμα σε όσα έβλεπες αν δεν ήσουν εκ κατασκευής τυφλός.

Δεν ήμουν εκ κατασκευής τυφλή, κι αυτό μ’ έκανε από πολύ νωρίς να διαπιστώνω πράξεις, παραλείψεις, καταστάσεις, που δεν συμφωνούσαν με την αντίληψή μου για το κομμουνιστικό κίνημα και για το Κόμμα που αναλάμβανε να αναπτύξει αυτό το κίνημα και να το οδηγήσει στη νίκη. Αυτή ήταν η πρώτη ατυχία μου. Η δεύτερη ήταν ότι κάθε φορά που διαπίστωνα κάτι στραβό κι ανάποδο βρισκόμουν σε σύγκρουση με το γενικότερο πνεύμα του Κόμματος, μ’ αυτό που συνοπτικά άκουγε στο γενικότατο όρο «κομματικότητα». Μεταφερόμενη στο χώρο του συγκεκριμένου, η «κομματικότητα» δεν σήμαινε παρά την υποταγή «στη γραμμή του Κόμματος», δηλαδή στη γραμμή της καθοδήγησης.

Ηταν πολύ δύσκολο να προσπαθείς να συμβιβάσεις με την «κομματικότητα» τις αντιδράσεις σου για πράγματα -και πρόσωπα- με τα οποία δεν συμφωνούσες. Η λύση ήταν να αποδίδεις σε «αδυναμίες προσώπων» τα στραβά και, κατά τα άλλα, να προσπαθείς να τηρείς πιστά τη «γραμμή» – όσο πιο νέος είσαι τόσο και μεγαλύτερη είναι η ταπεινοφροσύνη με την οποία δέχεσαι ότι δεν είναι δυνατόν να βλέπεις εσύ πράγματα που δεν τα βλέπει η καθοδήγηση. Περιμένεις λοιπόν να ενεργήσει δεόντως και εν καιρώ η καθοδήγηση.

Οσο ωριμάζεις, αρχίζεις να πιστεύεις πως η παρέμβασή σου για πράγματα και καταστάσεις που γνωρίζεις καλά -και από πρώτο χέρι- μπορούν να βοηθήσουν το Κόμμα να αποφύγει τις κακές -έως και ολέθριες- συνέπειες που μπορεί να έχει η κακή του πληροφόρηση, πράγμα όχι σπάνιο και μάλιστα σε συνθήκες παρανομίας και διωγμών. Εκεί αρχίζει η σύγκρουση που εσύ, μέσα στην καλή σου πίστη και στο ότι ενέργησες στα πλαίσια του καταστατικού, δεν μπορούσες να προβλέψεις.

Από κει και πέρα αντιμετωπίζεις ποινές, αντιπαλότητες, εχθρότητες, ακόμη και εμπάθειες και μίση που διαρκούν χρόνια, δεν σβήνουν ούτε όταν οι προειδοποιήσεις σου δικαιώθηκαν και έχουν αρθεί οι «ποινικές» σου διώξεις, ούτε όταν οι σταλινικές μέθοδες έχουν καταδικαστεί και το Κόμμα δέχτηκε την ανάγκη των «ανανεώσεων» – όπως έγινε στη χρουτσοφική περίοδο και στην περίοδο της επανενοποίησης της Αριστεράς, στο τέλος της δεκαετίας του ‘80.

Σ’ αυτές τις εμπειρίες μου στάθηκα, αυτές προσπάθησα να δώσω στο κείμενό μου, που καταθέτω στο Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη με την ελπίδα πως σε κάτι μπορεί να χρησιμεύσει. Η αλλαγή μεθόδων λειτουργίας, λήψης και εφαρμογής των αποφάσεων, ο σεβασμός στους αγωνιστές είναι πλέον στοιχειώδεις ανάγκες για την Αριστερά του τόπου μας, ύστερα κι από τις σκληρές εμπειρίες της κατάρρευσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Το ζήτημα είναι αν αυτές οι ανάγκες -ή οι ιστορικές αναγκαιότητες- έχουν γίνει κοινή συνείδηση σε όλα τα κομμάτια της Αριστεράς, ιδιαίτερα του κομμουνιστικού κινήματος.

Αυτός είναι και ο λόγος που με παρακίνησε να καταθέσω τις δικές μου μαρτυρίες (για να μην πω και τα μαρτύρια) για όσα (πάντως, όχι όλα) είδα, γνώρισα, έπαθα μέσα στο κίνημα στο οποίο αφιερώσαμε τη ζωή μας – χωρίς ανταλλάγματα και «εξαργυρώσεις».

Ε.Π. Αθήνα, 27/12/1995»

[Ελευθεροτυπία]

Τί γιορτάζεται την πρώτη ημέρα του έτους;

ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΚΑΤΑ ΦΥΣΗ,

ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΑΡΑ ΦΥΣΗ

 Τί γιορτάζεται  την πρώτη ημέρα του έτους;

   Ας κάνουμε μιά δημοσκόπηση: Τι γιορτάζουν οι χριστιανοί την 1η εκάστου έτους (1η Ιανουαρίου); Την Πρωτοχρονιά λένε -σχεδόν όλοι-  αμέσως. Τον Μέγα Βασίλειο, αναφέρουν οι περισσότεροι. Την… Περιτομή του Κυρίου, δηλώνουν ελάχιστοι, που πιέζονται να θυμηθούν τα θρησκευτικά τους, με σεμνότυφο δισταγμό. 

     Μαζί με τον Άγιο Βασίλειο κάθε Πρωτοχρονιά η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει και μια γιορτή, που τα ημερολόγια συνήθως δεν την αναφέρουν ολόκληρη (γράφουν: περ. ή περιτ. Ιησού) κι έτσι οι περισσότεροι την αγνοούν.  Πρόκειται για την περιτομή του Ιησού, σπουδαίο γεγονός για την Εκκλησία κι ως εκ τούτου τιμάται δεόντως: Την πρώτη ημέρα του έτους. Πρώτη γιορτή. Για να πάει καλά η χρονιά!

     Θα εξετάσουμε ξεχωριστά  τις δύο αυτές γιορτές:

 Βασίλειος ο Μέγας (υβριστής των Ελλήνων)

  Ο Βασίλειος ήταν επίσκοπος την περίοδο μεταξύ των Α΄ (325 μ.Χ.) και Β΄ Οικουμενικών (381 μ.Χ.) Συνόδων. Πέθανε δυό χρόνια πρίν την Β΄ σύνοδο, αλλά είχε προλάβει να προετοιμάσει το θεολογικό έδαφος, πάνω στο οποίο στηρίχθηκε αυτή. Ο τίτλος «Μέγας» του αποδόθηκε από τα εννέα αδέλφια του, τέσσερα από τα οποία έχουν ανακηρυχθεί επίσης άγιοι (Γρηγόριος Νύσσης, Πέτρος Σεβαστείας, οσία Μακρίνα, Ναυκράτιος). Αγία ανακηρύχθηκε και η μητέρα τους, Εμμέλεια. Ο Βασίλειος ασκήτευσε επί πολλά έτη και πέθανε σε ηλικία 49 ετών από ασθένεια των νεφρών, που μάστιζε εκείνο τον καιρό τους ασκητές, λόγω της κακής διατροφής τους.

     Ενδεικτικά παραθέτουμε μερικά μόνο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από γεμάτα ανθελληνικό μένος κηρύγματα του Μεγάλου Βασιλείου (έχουν ληφθεί από την «Patrologia Graeca» του αββά Migne):

     - «Και ράξει ο Θεός τους επανισταμένους επί όρος Σιών επ’ αυτόν, και τους εχθρούς αυτού διασκεδάσει, Συρίαν αφ’ ηλίου ανατολών και τους Έλληνας αφ’ ηλίου δυσμών, τους κατεσθίοντας τον Ισραήλ όλω τω στόματι.

      » Ράξειν ουν αυτούς επαγγέλλεται και καταβαλείν πάντας τους επανισταμένους τω όρει Σιών, και διασκεδάσειν αυτών την κατά της αληθείας ασεβή συμφωνίαν. Εισί δε οι εχθροί Σύροι και Έλληνες· οι μεν τα προς ανατολάς του ηλίου κατέχοντες, οι δε τα προς τας δυσμάς. Δια τούτο δε διασκεδασθήσονται, επειδή κατήσθιον όλω τω στόματι τον Ισραήλ.» («Εnarratio in prophetam Ιsaiam», κεφ. 9, τμ. 230, γρ. 1-10.)

     - «Ημείς δε, ώσπερ απεφύγομεν Έλληνας.» («Contra Sabellianos et Arium et Anomoeos», τ. 31, σελ. 600, γρ. 32.)

     - «Οι παρά τοις Έλλησι σοφοί, τον μεν βίον έχοντες τοις αισχίστοις της σαρκός πάθεσιν εγκυλινδούμενον.» («Εnarratio in prophetam Isaiam», κεφ. 10, τμ. 239, γρ. 22.)

     - «Δια της σης σοφίας εις το βάθος της Ομήρου μανίας εισελθείν.» («Εpistulae», Epistle 345, τμ. 1, γρ. 25.)

     - «Οι των Ελλήνων σοφοί, οι την φιλοσοφίαν ασκήσαντες, και την μισογυνίαν ελόμενοι, κατακρίνουσι τους εν τη αληθινή σοφία όντας, και συμπεπλεγμένους γυναικαρίοις ασώτοις.» («Sermo de contubernalibus», τ. 30, σελ. 824, γρ. 39-42.)

- «Πρόσταγμα ημίν, μη δειλιάν από των Ελληνικών πιθανοτήτων και από των παρά τοις ετεροδόξοις δυσφημιών, άτινά εστι δύο ξύλα, μάλλον δε δύο δαλοί, απολέσαντες μεν του φυτού το ζωτικόν και του ξύλου το ισχυρόν, μη έχοντες δε το του πυρός φωτεινόν, αλλά δαλοί καπνιζόμενοι, μελαίνοντες μεν τους απτομένους αυτών και σπιλούντες, δακρύειν δε τους οφθαλμούς των εγγιζόντων παρασκευάζοντες.» («Εnarratio in prophetam I», κεφ. 7, τ. 196, γρ. 3-9.)

     [ Για περισσότερες ιερές ύβρεις κατεβάστε δωρεάν από την Ενότητα ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ΔΩΡΕΑΝ το βιβλίο: Τα υβριστικά κατά των Ελλήνων επίσημα κείμενα της Ορθοδοξίας. ]

Μέγας Βασίλειος, βασιλόπιτα και Coca Cola

   Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει αυτό που διαβάζουμε στο Συναξάρι, ότι, όταν ο Βασίλειος ήταν επίσκοπος Καισαρείας, ο τότε έπαρχος Καππαδοκίας πήγε να εισπράξει φόρο από την Εκκλησία. Ο  Βασίλειος μάζεψε από τους χριστιανούς ό,τι πολύτιμο είχαν (νομίσματα, δακτυλίδια κ.τ.λ.) με σκοπό να τα δώσει στον έπαρχο. Έπεισε (;) όμως τον έπαρχο, να μήν πάρει το φόρο κι εκείνος το έκανε. Μή γνωρίζοντας ο Βασίλειος σε ποιόν  να  επιστρέψει  τί,  έφτιαξε  πίτες, στην κάθε  μια  έβαλε  από  ένα  πολύτιμο  αντικείμενο και τις μοίρασε στον κόσμο. Τότε έγινε και το θαύμα: ο κάθε ένας βρήκε στην πίτα του αυτό που είχε δώσει!  

     Σε αυτή την ιστορία, ανεξάρτητα από το πόση δόση αλήθειας περιέχει, παρατηρούμε τον βυζαντινισμό και τη χειραγώγηση του χριστιανικού ποιμνίου από την Εκκλησία σε όλο τους το μεγαλείο: Το κράτος προσπάθησε να κάνει το αυτονόητο, να εισπράξει φόρο από την Εκκλησία. Η Εκκλησία μάζεψε το απαιτούμενο ποσό από το «ποίμνιο», δίχως να βάλει χέρι στον εκκλησιαστικό κορβανά. Δεν ήθελε, όμως, να δώσει λογαριασμό στο κράτος. Αφού ξεφορτώθηκε (με αδιευκρίνιστο τρόπο) τον κρατικό λειτουργό, επέστρεψε τα πολύτιμα αντικείμενα στο ποίμνιο. Έτσι μετουσιώθηκε στη συνείδηση των χριστιανών σε «κράτος», το οποίο υποτίθεται, όμως, ότι έχει καλύτερο πρόσωπο. Τους παίρνει μεν τακτικά τα λεφτά, αλλά το κάνει για το καλό τους, καθ΄ ότι  επί πλέον επενδύει και για τη σωτηρία των ψυχών τους.

Η θλιβερή αυτή ιστορία μεσαιωνικού βυζαντινισμού έχει επιβιώσει ως τις μέρες μας σαν έθιμο κι οι νεοέλληνες -έμπλεοι ενθουσιασμού- κόβουν κάθε χρόνο τη βασιλόπιτα τιμώντας έτσι τη διαχρονική φοροαπαλλαγή και οικονομική και πολιτική ασυδοσία της Εκκλησίας, δίχως να το γνωρίζουν. Τραγική ειρωνεία.

Η μορφή του σύγχρονου Αγιοβασίλη (ευτραφής χαμογελαστός γέρος με άσπρη γενειάδα και ερυθρόλευκη ένδυση) οφείλεται σε διαφημίσεις της Coca Cola. Αριστερά μια από τις πρώτες (του 1938) και δεξιά μιά διαφήμιση της δεκαετίας του ΄50.

  Η σύγχρονη μορφή του Αγιοβασίλη αποτελεί προϊόν προπαγάνδας εξουσιαστικής,  που λειτουργεί υπέρ της υπερκατανάλωσης και του υλικού ευδαιμονισμού. Καθώς πλασάρεται ως «θέσφατο» χριστιανικό ο ά-λογος υπερκαταναλωτισμός, καθαγιασμένες πρακτικές οικονομικής παγκοσμιοποίησης «κάνουν θραύση» πίσω από το αγιοβασιλιάτικο προσωπείο. Η παχύσαρκη ερυθρόλευκη γελαστή μορφή με τα δώρα, άρχισε να σταθεροποιείται τον 19^ο αιώνα με επιρροή κυρίως από τον άγιο Νικόλαο των δυτικών. Η τελική μορφή του, που γνωρίζουμε σήμερα, οφείλεται σε  διαφημιστική εκστρατεία της Coca Cola στις αρχές της δεκαετίας του ’30, που σκοπό είχε να αυξήσει τις πωλήσεις των προϊόντων της κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

H Περιτομή του Ιησού

  Η εντολή του Γιαχβέ προς τον Αβραάμ ήταν σαφέστατη και επίμονη. Επέβαλλε την περιτομή σε κάθε αρσενικό παιδί: «Πάν άρσεν υμών θέλει περιτέμνεσθαι. Και θέλετε περιτέμνει την σάρκα της ακροβυστίας υμών, και θέλει είσθαι εις σημείον της διαθήκης μεταξύ εμού και υμών. Και παιδίον οκτώ ημερών θέλει περιτέμνεσθαι μεταξύ σας, πάν άρσεν εις τας γενεάς υμών.... Και το απερίτμητον άρσεν, του οποίου δεν ήθελε περιτμηθή η σάρξ της ακροβυστίας αυτού, η ψυχή εκείνη θέλει εξολοθρευθή εκ μέσου του λαού αυτής· την διαθήκην μου παρέβη» («Γένεσις», ιζ΄ 10-14).

     Οι γονείς του Ιησού πιστοί στις εντολές του Γιαχβέ την όγδοη ημέρα από  τη  γέννησή  του  τον  οδήγησαν  στον  τόπο  που  εθιμοτυπικώς  για   τους εβραίους τελείτο η περιτομή: «Και ότε επληρώθησαν αι οκτώ ημέραι δια να περιτέμνωσι το παιδίον, εκλήθη το όνομα αυτού Ιησούς, το ονομασθέν υπό του αγγέλου, πρίν συλληφθή εν τη κοιλία» («κατά Λουκάν», β΄ 21). Ο Ματθαίος, βέβαια, έχει ήδη ονομάσει το παιδί, Εμμανουήλ κι όχι Ιησού: «Iδού η παρθένος θέλει συλλάβει, και θέλει γεννήσει υιόν, και θέλουσι καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι, “μεθ’ ημών ο θεός”» (α΄ 23). Άν και αποτελεί αντίφαση το γεγονός της ονομασίας του Ιησού, δεν θα εξετασθεί, καθ΄ ότι δεν έχει σχέση με την περιτομή.

Ελληνορθόδοξοι κύκλοι προπαγανδίζουν, ότι ο υιός του Γιαχβέ είχε δήθεν Ελληνική καταγωγή. Η περιτομή του Ιησού αποδεικνύει περίτρανα την εβραϊκή του καταγωγή, ανατροφή και πολιτογράφηση. Ας μην ξεφύγουμε όμως από το θέμα μας.

 

   

     Οι τυπογράφοι συνήθως «περιτέμνουν» τη λέξη περιτομή. Γιατί άραγε; Μήπως ενδομύχως αισθάνονται κάποια ντροπή; «Περιτ. Ι. Χριστού», που συνήθως γράφουν τα ημερολόγια σημαίνει: Περιτομή Ιησού Χριστού δηλαδή εκτομή του δέρματος της βαλάνου του πέους του Ιησού.

  

Η ιστορία της Περιτομής

  Ο Ηρόδοτος (Β΄104) αναφέρει, ότι το έθιμο της περιτομής το είχαν πολλοί λαοί της Ανατολής. Κατά μια άποψη η περιτομή είναι εξέλιξη του πανάρχαιου εθίμου της εκτομής. Πολύ παλιά, όταν στους πρωτόγονους λαούς της Ανατολής η κοινογαμία ήταν γενικός θεσμός για άντρες και γυναίκες, οι πιο δυνατοί και κυρίως οι αρχηγοί σκότωναν τα αγόρια ή στην καλύτερη περίπτωση τους έκοβαν τα γεννητικά όργανα, γιατί, όταν μεγάλωναν, γίνονταν ανταγωνιστές στις ερωτικές τους ορμές. Το ίδιο γίνεται και στα ζώα, στα οποία ο ερωτικός ανταγωνισμός δημιουργεί άγριες συνθήκες πάλης. Οι γάτοι, για παράδειγμα τρώνε ή πνίγουν τα αρσενικά γατάκια.

Όταν όμως οι λαοί αυτοί πέρασαν σε ανώτερο -σχετικά- στάδιο πολιτισμού, έκοβαν μόνο την πόσθη, τηρώντας μέρος μόνον από το τυπικό της απάνθρωπης αυτής παλιάς ιεροτελεστίας. Αυτό, γιατί με την εκτομή πλήττονταν σοβαρά η διαδικασία της αναπαραγωγής και συνακόλουθα της εξάπλωσης του περιούσιου λαού, που έμελλε -κατά γιαχβεδική εντολή- να κατακυριεύσει τον κόσμο. Επειδή, όμως, η υποταγή στον Γιαχβέ, στο όνομα του οποίου έπρεπε να γίνει η εξάπλωση των Εβραίων, έπρεπε και εμφανής να είναι και να συνέχει το λαό του Ισραήλ, τόσο μεταξύ των ατόμων-μελών του, όσο και με τον θεό του, τον Γιαχβέ, αντικαταστάθηκε από την περιτομή. Αυτό έγινε «σήμα κατατεθέν» και ανεξίτηλο του εβραϊσμού.

Η εβραϊκή περιτομή.

  

     Η περιτομή όμως, γινόταν και για έναν ακόμη σπουδαιότερο λόγο. Στο δ΄ κεφάλαιο της «Εξόδου» διαβάζουμε: «Ενώ δε ο Μωϋσής ήτο εν τη οδώ, εν τω καταλύματι, συνήντησεν αυτόν ο Κύριος, και εζήτει να θανατώση αυτόν (τον γιό του Μωϋσή). Και λαβούσα η Σεπφώρα (η γυναίκα του Μωϋσή) λιθάριον κοπτερόν, περιέτεμε την ακροβυστίαν του υιού αυτής, και έρριψεν εις τους πόδας αυτού, λέγουσα: Βεβαίως νυμφίος αιμάτων είσαι εις εμέ. Και απήλθεν απ’ αυτού. Η δε είπε: Νυμφίος αιμάτων είσαι, ένεκα της περιτομής» (24-26).

Φαντασθείτε τη σκηνή όπως την περιγράφει η Βίβλος: τη Σεπφώρα με το λιθάρι στο ένα χέρι και με την ακροβυστία στο άλλο να την ρίχνει γεμάτη αίματα στα πόδια του Γιαχβέ – αιματηρή θυσία γονιμότητας στο βάρβαρο θεό.  Πέραν από το γελοίο της όλης υπόθεσης, η ιστορία αυτή δείχνει κάτι πολύ σημαντικό: Την δια της περιτομής δήλωση της πλήρους υποταγής.

     Τεράστιο ζήτημα για την εκκλησία αποτέλεσε η διενέργεια της περιτομής, ειδικά για το άν θα έπρεπε να περιτέμνονται οι εθνικοί προσήλυτοι στο χριστιανισμό ή όχι. Τελικά πρέπει να ήταν πολύ δύσκολο να πείσουν τους μή Εβραίους να πετσοκόβονται στα καλά καθούμενα, οπότε επικράτησε η γνώμη του Παύλου, ο οποίος ήταν κάθετα αντίθετος στην περίτμηση των εθνικών. Την αντίθεσή του αυτή την έχει αναπτύξει στην «προς Γαλάτας» επιστολή του (στ΄ 11-18).  Έτσι γλύτωσαν οι Ρωμιοί την  περιτομή.

          

     Στην ίδια επιστολή του όμως ο Παύλος (β΄ 3-5) αναφέρει, ότι όταν έφερε στην σύνοδο των αποστόλων («Πράξεις», ιε΄ 1-34) τον εθνικό Τίτο, αυτοί που λάμβαναν μέρος στη σύνοδο τον ανάγκασαν να περιτμηθεί κι ο Παύλος δεν αντέδρασε καθόλου. Στην περίπτωση του Τιμοθέου επίσης, ο οποίος είχε μάνα Εβραία  και πατέρα Έλληνα και που ο Παύλος θέλησε να τον πάρει μαζί του, τον ανάγκασε πρώτα να περιτμηθεί   («Πράξεις», ιστ΄ 1-3).

     Αυτό με μια πρώτη ανάγνωση φαίνεται σαν αντίφαση -μια από τις πολλές- που  με αρκετή ευκολία μπορεί να εντοπίσει ένας μελετητής της Καινής Διαθήκης. Κάπου στο ευαγγέλιο, για παράδειγμα, φαίνεται να κηρύττεται η αγάπη («αγαπάτε αλλήλους», «κατά Ιωάννη», ιγ΄ 34, ιε΄ 17), ενώ αλλού το μίσος («όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς που δεν με θέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου», «κατά Λουκά», ιθ΄ 27).

     Κι όμως, με μια προσεκτικότερη ανάγνωση προκύπτει ότι δεν πρόκειται  πάντα για αντιφάσεις. Αρκεί να γίνει μια σημαντική παρατήρηση. Το ευαγγέλιο που κηρύττουν οι απόστολοι απευθύνεται:

     - Σε όλους τους ανθρώπους (πλην των Εβραίων), οι οποίοι είναι απερίτμητοι κι αποτελούν το «ποίμνιον».

     - Στην ηγεσία του χριστιανισμού, η οποία αποτελείται από τους υπόλοιπους, τους περιτμημένους (είτε τους Εβραίους, είτε όσους από τους εθνικούς προσχώρησαν στις οργανώσεις τους, αναλαμβάνοντας σημαντικούς ρόλους, αφού πρώτα περιτμήθηκαν).

     Αν γίνει αυτή τη διάκριση, τότε εύκολα διαπιστώνεται, ότι εξηγούνται όλες οι φαινομενικές αντιφάσεις στο κήρυγμα και στο ευαγγέλιο, καθ΄ ότι άλλα αναφέρονται για το «ποίμνιον» κι άλλα για την ηγεσία του, τα οποία βέβαια είναι εκ διαμέτρου αντίθετα.

Η περιτομή του Ιησού: Αριστερά σε ζωγραφιά του 14ου αιώνα (Εθνική Βιβλιοθήκη Γαλλίας) και δεξιά στην ορθόδοξη εικονογραφία μαζί με τον συνεορτάζοντα Μέγα Βασίλειο.

     Με την περιτομή του Ιησού προέκυψε το εξής σπουδαίο θεολογικό πρόβλημα: Το θεϊκό πετσάκι αποχωρίσθηκε από το υπόλοιπο σώμα, όταν ο Ιησούς ήταν οκτώ ημερών. Κάποια στιγμή μετά από 33 χρόνια ο Ιησούς αναλήφθηκε. Το πετσάκι όμως, δέν  βρισκόταν μαζί του καθώς ανέβαινε προς τους ουρανούς για να συναντήσει τον πατέρα του, το Γιαχβέ. Επομένως, όταν μιλάμε για ανάληψη του σώματος του Ιησού, η σωστή ορολογία είναι: ανάληψη του σώματος εκτός από το πετσάκι. Το πρόβλημα το έχουν λύσει πάντως οι χριστιανοί. Σε αρκετά μοναστήρια της δύσης εκτίθενται πετσάκια του Ιησού. (Όπως φαίνεται έχουν εν τω μεταξύ πολλαπλασιασθεί!)  

Το πάθημα του εθνικού Τίτου

     Σε άλλο άρθρο μας (Ιησούς: Κήρυκας μίσους, διχασμού και μισελληνισμού), που  αναλύθηκε το θέμα της κήρυξης του ευαγγελίου από τον Παύλο, τονίσθηκε, ότι, όπως προκύπτει από τα ευαγγέλια, ο Παύλος πήγαινε πάντα στις εβραϊκές συναγωγές. Το ευαγγέλιο κηρύττονταν από Εβραίους σε Εβραίους. Όταν έγινε η σύνοδος των αποστόλων στα Ιεροσόλυμα, όπου λήφθηκαν σημαντικές  αποφάσεις  για  την  περαιτέρω  δράση, ήταν όλοι τους Εβραίοι και περιτμημένοι. Η λέξη «απόστολος» σημαίνει: αυτός που είναι σε αποστολή. Αποστολή τους ήταν να εξαπλώσουν το χριστιανισμό -μια νάρκη στα θεμέλια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας- κι όργανα στην προσπάθειά τους αυτή ήταν οι ανά τον κόσμο εβραϊκές κοινότητες.

Ο Τίτος, που τον έφερε μαζί του ο Παύλος, ήταν εθνικός κι απερίτμητος, ο οποίος όμως θα ελάμβανε σημαντικό αποστολικό έργο («Β΄ Κορ.», ζ΄ 13-15 και «προς Τίτον»). Δεν ήταν κάποιος τυχαίος από το «ποίμνιον». Το ίδιο ακριβώς κι ο Τιμόθεος, τον οποίο ήθελε να πάρει μαζί του ο Παύλος και να τον εντάξει στην ομάδα του. Γι’ αυτό «πετσοκόφτηκαν» με συνοπτικές διαδικασίες. Οι περιτμημένοι ήταν οι ηγέτες του χριστιανισμού κι οι απερίτμητοι το «ποίμνιον».

Kαμμία μεταγενέστερη σύνοδος δεν έλαβε αποφάσεις σπουδαιότερες από τη σύνοδο των αποστόλων που έγινε στην Ιερουσαλήμ στα μέσα του 1ου αιώνα μ.Χ.. Οι αποφάσεις αυτές αφορούσαν στην μεθοδολογία που θα ακολουθούσαν για τη  διάδοση του χριστιανισμού. Στη σύνοδο συμμετείχαν οι απόστολοι, το συμβούλιο των πρεσβυτέρων και οι αδελφοί, άπαντες Εβραίοι και περιτμημένοι. Όταν ο Παύλος τόλμησε να τους φέρει σε μια συνάθροιση τον εθνικό κι απερίτμητο Τίτο, το θεώρησαν πρόκληση κι αξίωσαν να υποστεί την αιματηρή τελετή.

Γιορτές κατά φύση και παρά φύση

  Όσον αφορά την επιλογή της 1^ης Ιανουαρίου ως αρχής του έτους, επισημαίνονται τα ακόλουθα:

     - Τόσο οι αρχαίοι Έλληνες, όσο και άλλοι αρχαίοι λαοί προσπαθούσαν να μετρούν το χρόνο και να κατασκευάζουν τα ημερολόγιά τους με σεβασμό προς τη φύση και -κατά το δυνατόν- σε αρμονία με αυτήν, γιατί τότε μόνον είχαν νόημα. Ο ορισμός του ημερονυκτίου, για παράδειγμα, είναι μια περιστροφή της Γης περί τον άξονά της. Ο ορισμός του έτους είναι μια περιστροφή της Γης περί τον Ήλιο.

     - Όταν κατάφερε να σταθεροποιηθεί ο χριστιανισμός σα θρησκεία, ανέστρεψε όλες τις έννοιες κι επέβαλε το «παρα φύση» σε όλες τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης ζωής (π.χ. ασκητισμός, μοναχισμός κ.λ.π.). Μια από αυτές ήταν κι η νέα αρίθμηση των ετών, η τελείως αφύσικη. Έκαναν κάτι, που καμμία θρησκεία -από τις τόσες, που έχουν εμφανισθεί στην ιστορία του ανθρώπου- δεν σκέφτηκε καν να πράξει. Αποφάσισαν να ονομάσουν μηδέν το έτος, που πίστευαν, ότι γεννήθηκε ο γιος του θεού τους. Ό,τι είχε γίνει πριν από αυτό, αποφάσισαν να μετράει ανάποδα με αρνητικό πρόσημο (π.Χ.), ενώ ό,τι θα γινόταν στο μέλλον, θα άρχιζε έκτοτε να μετράει θετικά (μ.Χ.).

     - Όσον αφορά στην εκλογή της ημέρας της έναρξης του έτους, το κριτήριο στους αρχαίους λαούς ήταν ασταθές, ανάλογα με τις προϋποθέσεις και συνθήκες που επικρατούσαν. (Άν δηλαδή θα λαμβανόταν ως αρχή το ηλιοστάσιο και ποιό από τα δύο, το θερινό ή το χειμερινό. Άν η ισημερία και ποιά από τις δύο, η εαρινή ή η φθινοπωρινή). Τα περισσότερα προχριστιανικά ημερολόγια, όπως της Εφέσου, της Κρήτης, της Κύπρου κ.ά. είχαν ως πρωτοχρονιά την ημέρα της φθινοπωρινής ισημερίας ή, την πλησιέστερη προς αυτήν, αρχή του νέου μηνός. Αυτή φαίνεται να είναι κι η πιο σωστή αρχή του έτους, όταν, μετά το θέρος η φυσιολογία του σώματος ετοιμάζεται να υποδεχθεί τη νέα περίοδο, το χειμώνα. Φθινόπωρο αρχίζει η σχολική χρονιά, φθινόπωρο οι αθλητικές διοργανώσεις κ.λ.π.. Η πλέον αφύσικη αρχή του έτους είναι αυτή που επελέγη στα μέσα του χειμώνα (1^η Ιανουαρίου).

- Αρχή του έτους, σύμφωνα με τους χριστιανούς, θα έπρεπε βέβαια να ήταν η ημέρα των γενεθλίων του Ιησού (25η Δεκεμβρίου). To θέμα δεν είναι τόσο απλό, ούτε πρέπει να εξετάζεται μόνο επιφανειακά. Η χριστιανική ηγεσία μετατοπίζοντας την αρχή του χρόνου κατά μια βδομάδα (1η Ιανουαρίου) και ξεκινώντας το έτος με τη γιορτή της περιτομής, μάς στέλνει το μήνυμα, ότι το  σπουδαιότερο εξ όλων είναι η περιτομή και οι περιτμημένοι.

*     *     *

  Τελειώνοντας, θα ήθελα με την ευκαιρία του καθιερωμένου ημερολογίου να απευθύνω προς τους αναγνώστες της «Ελεύθερης Έρευνας» τη φράση: «Ουδέν όφελος εστιν ούτε χρημάτων, ούτε των άλλων ουδενώς, άτερ της υγιείης», δηλαδή: «Καμμία ωφέλεια δεν υπάρχει από τα χρήματα, ή από τίποτε άλλο, χωρίς υγεία». Πρόκειται για απόφθεγμα του Ιπποκράτη, ο οποίος ούτε περιτμημένος ήταν, ούτε ως άγιος γιορτάζεται, παρ΄ ότι έσωσε, σώζει και θα σώζει εκατομμύρια ανθρώπων. Ευτυχώς όμως, που τον τιμά η επιστήμη της Ιατρικής. 

                                                                       Ίων Δημόφιλος

                         Ηλεκτρολόγος-Hλεκτρονικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

απο εδώ:

TO ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

TO ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

 Ασυμφωνία στα Ευαγγέλια

   Πληροφορίες για τη ζωή του Ιησού -άν και η εποχή του ήταν μία από τις καλύτερα τεκμηριωμένες ιστορικά- δεν έχουμε άλλες, εκτός από εκείνες που περιέχονται στα Ευαγγέλια. Για την καταγωγή του ειδικότερα πληροφορίες περιέχουν μόνο το πρώτο και το τρίτο Ευαγγέλια· κι αυτά όμως δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αυτοαναιρούνται, αλληλοαναιρούνται, έχουν πλείστες αντιφάσεις.

Η ιστορικότητα του Ιησού όμως θεωρείται αναμφισβήτητη, οπότε είμαστε υποχρεωμένοι να μελετήσουμε τι ακριβώς είναι καταγραμμένο.

Πλήρης ασυμφωνία στην γενεαλογία του Ιησού (από τον Αβραάμ και εντεύθεν) μεταξύ των δύο ευαγγελιστών - κι ας έγραφαν με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.

     «Κατά Ματθαίον», α΄ 1-17:

     «Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού του Δαβίδ, υιού του Αβραάμ.  Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ δε εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιούδαν και τους αδελφούς αυτού, Ιούδας δε εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά εκ της Θάμαρ, Φαρές δε εγέννησε τον Εσρώμ, Εσρώμ δε εγέννησε τον Αράμ, Αράμ δε εγέννησε τον Αμιναδάβ, Αμιναδάβ δε εγέννησε τον Ναασσών, Ναασσών δε εγέννησε τον Σαλμών, Σαλμών δε εγέννησε τον Βοόζ εκ της Ραχάβ, Βοόζ δε εγέννησε τον Ωβήδ εκ της Ρουθ, Ωβήδ δε εγέννησε τον Ιεσσαί, Ιεσσαί δε εγέννησε τον Δαβίδ τον βασιλέα. Δαβίδ δε ο βασιλεύς εγέννησε τον Σολομώντα εκ της του Ουρίου, Σολομών δε εγέννησε τον Ροβοάμ, Ροβοάμ δε εγέννησε τον Αβιά, Αβιά δε εγέννησε τον Ασά, Ασά δε εγέννησε τον Ιωσαφάτ, Ιωσαφάτ δε εγέννησε τον Ιωράμ, Ιωράμ δε εγέννησε τον Οζίαν, Οζίας δε εγέννησε τον Ιωάθαμ, Ιωάθαμ δε εγέννησε τον Άχαζ, Άχαζ δε εγέννησε τον Εζεκίαν, Εζεκίας δε εγέννησε τον Μανασσή, Μανασσής δε εγέννησε τον Αμών, Αμών δε εγέννησε τον Ιωσίαν, Ιωσίας δε εγέννησε τον Ιεχονίαν και τους αδελφούς αυτού επί της μετοικεσίας Βαβυλώνος. Μετά δε την μετοικεσίαν Βαβυλώνος Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ, Σαλαθιήλ δε εγέννησε τον Ζοροβάβελ,  Ζοροβάβελ δε εγέννησε τον Αβιούδ, Αβιούδ δε εγέννησε τον Ελιακείμ, Ελιακείμ δε εγέννησε τον Αζώρ, Αζώρ δε εγέννησε τον Σαδώκ, Σαδώκ δε εγέννησε τον Αχείμ, Αχείμ δε εγέννησε τον Ελιούδ, Ελιούδ δε εγέννησε τον Ελεάζαρ, Ελεάζαρ δε εγέννησε τον Ματθάν, Ματθάν δε εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός. Πάσαι ουν αι γενεαί από Αβραάμ έως Δαβίδ γενεαί δεκατέσσαρες, και από Δαβίδ έως της μετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες, και από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως του Χριστού γενεαί δεκατέσσαρες».

     «Κατά Λουκάν», δ  23-38:

     «Και αυτός ην ο Ιησούς ωσεί ετών τριάκοντα αρχόμενος, ων, ως ενομίζετο, υιός Ιωσήφ, του Ηλί, του Ματθάν, του Λευΐ, του Μελχί, του Ιωαννά, του Ιωσήφ, του Ματταθίου, του Αμώς, του Ναούμ, του Εσλίμ, του Ναγγαί, του Μαάθ, του Ματταθίου, του Σεμεΰΐ, του Ιωσήχ, του Ιωδά, του Ιωαννάν, του Ρησά, του Ζοροβάβελ, του Σαλαθιήλ, του Νηρί, του Μελχί, του Αδδί, του Κωσάμ, του Ελμωδάμ, του Ηρ, του Ιωσή, του Ελιέζερ, του Ιωρείμ, του Ματθάτ, του Λευϊ, του Συμεών, του Ιούδα, του Ιωσήφ, του Ιωνά, του Ελιακίμ, του Μελεά, του Μαϊνάν, του  Ματταθά,   του  Νάθαν,  του  Δαβίδ,  του  Ιεσσαί,  του  Ωβήδ,  του Βοόζ, του Σαλμών, του Ναασών, του Αμιναδάβ, του Αράμ, του Ιωράμ, του Εσρώμ, του Φαρές, του Ιούδα, του Ιακώβ, του Ισαάκ, του Αβραάμ, του Θάρα, του Ναχώρ,  του Σερούχ, του Ραγαύ, του Φάλεκ, του  Έβερ, του Σαλά, του Καϊνάν, του Αρφαξάδ, του Σημ, του Νώε, του Λάμεχ, του Μαθουσάλα, του Ενώχ, του Ιάρεδ, του Μαλελεήλ, του Καϊνάν, του Ενώς, του Σηθ, του Αδάμ, του Θεού».

Επισήμως πατέρας του Ιησού είναι ο Γιαχβέ, ο οποίος γονιμοποίησε τη Μαριάμ με τη βοήθεια του αρχαγγέλου του, Γαβριήλ. Αλλά εξ ίσου επισήμως ο Χριστός είναι γιός του μνηστήρα της Μαριάμ, Ιωσήφ, γι΄ αυτό οι ευαγγελιστές παραθέτουν το γενεαλογικό δένδρο του «μνήστορος» ξυλουργού, δηλαδή για να αποδείξουν, ότι ο ιδρυτής της Χριστιανικής Θρησκείας έχει, μέσω Ιωσήφ, το αίμα τού Δαυίδ, τού Αβραάμ κ.λπ. Όμως και σ΄ αυτό ή δεν συμφωνούν ή τερατολογούν. Κι όμως το χάος αυτό των θεόπνευστων δήθεν βιογραφικών πληροφοριών και απολύτων αληθειών γύρω από τον αρχηγό του Χριστιανισμού δεν εμποδίζει την τυφλή πίστη των ανθρώπων - απλοϊκών έως πλανηταρχών!... (Στην εικόνα: «Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου». Πίνακας του Ελ Γκρέκο, όπου ο Γαβριήλ «εξομολογείται τον έρωτα του Θεού προς τη Μαριάμ».)

      Παρατηρήσεις επί των αναγραφομένων στις ανωτέρω περικοπές:

     - Κανείς εκ των δύο ευαγγελιστών δεν αναφέρει καμμία χρονολογία.

     - Εκτός από τη μητέρα του Ιησού Μαρία (Μαριάμ) ελάχιστα ονόματα άλλων γυναικών προγόνων του αναφέρονται. Ο Ματθαίος αναφέρει συνολικά μόνο τέσσερις γυναίκες κι ο Λουκάς καμμία.

     - Η μία γενεαλογία φθάνει μέχρι τον Αβραάμ, ενώ η άλλη μέχρι το Θεό.

     - Ο Ματθαίος αναφέρει, ότι από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως του Ιησού είναι γενεές 14, αλλά παραθέτει 13.

     - Εκτὸς από τον πατέρα του Ιησού Ιωσήφ, και τον παππού του Ματθάν, δεν υπάρχει συμφωνία σε κανένα από τα 40 κατά Ματθαίον και 77 κατά Λουκάν ονόματα των προγόνων του. Υπενθυμίζεται, ότι τα βιβλία αυτά θεωρούνται από τους χριστιανούς θεόπνευστα.

     - Δέν υπάρχει κανένα όνομα Ελληνικό, εις πείσμα των ελληνορθοδόξων «θεωρητικών», που τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να προπαγανδίζουν τη δήθεν ελληνική καταγωγή του Ιησού.

     - Τα ίδια τα ευαγγέλια μας λένε, ότι «η σύλληψις εν γαστρί» της Μαριάμ,  όπως της ανακοίνωσε ο άγγελος Γαβριήλ, έγινε με το Άγιο Πνεύμα («κατά Λουκάν», α΄ 26-41). Εφ΄ όσον ο Ιωσήφ δεν έπαιξε κανένα ρόλο σ΄ αυτήν την εγκυμοσύνη, όλη η παρατιθέμενη γενεαλογία των ανδρών «προγόνων» του Ιησού δεν έχει κανένα νόημα.

Αν εξετάσουμε τη γενεαλογία που παραθέτει ο Λουκάς, η οποία φθάνει μέχρι τον Θεό, από τον Ιησού μέχρι τον Αδάμ είναι 77 γενεές. Πολλαπλασιάζοντας το 77 επί τον μέσο όρο των 30 ετών για κάθε γενιά, βρίσκουμε τον αριθμό 2.210. Ο πρώτος άνθρωπος δηλαδή, σύμφωνα με τον χριστιανισμό, περπάτησε στη γη το 2.210 π.Χ.. Η Παλαιά Διαθήκη βέβαια ισχυρίζεται σχετικά με τη διάρκεια ζωής μερικών από τους «προπάτορές» μας, ότι ορισμένοι εξ αυτών έζησαν μερικές εκατοντάδες χρόνια (π.χ. Νώε, Μαθουσάλας κ.τ.λ.). Αυτό δεν αλλάζει τίποτε. Το πολύ-πολύ να πάει η ημερομηνία αυτή 2-3 χιλιετίες πιο πίσω.

*   *   *

     Όσο καλοπροαίρετος κι αν είναι κάποιος, δεν μπορεί να δεχθεί την ιστορικότητα μιας προσωπικότητας, την οποία αναφέρουν μόνο δύο πηγές –τα ευαγγέλια, που σημειωτέον από κανέναν δεν θεωρούνται ιστορική πηγή- κι οι οποίες, παρ΄ όλο που βρίσκονταν τόσο κοντά σε αυτήν την προσωπικότητα, διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους.

 ααααααααααααααααααααααααααηααααφααααΊων Δημόφιλος

 Ηλεκτρολόγος - Ηλεκτρονικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Ποιός Ίδρυσε τη Ρώμη; - Who Founded Rome?

Who Founded Rome?           Μonday December 14, 2009

You know the story of Rome's founding, right? 

A Vestal Virgin, whose name you may have forgotten, but which was Ilia or Rhea, was raped by the War god, Mars, and gave birth to a pair of twin boys who were suckled by a wolf and then grew up to get rid of the pretender king and establish their own kingdom by the Tiber.

Hercules and Cacus, by Baccia Bandinelli, 1525-34, in the Piazza della Signoria, Plazzo Vecchio, in Florence.
CC Flickr User infollatus

 

In the process of building protective walls around the city, the young men fought, Romulus killed his brother Remus, and the new city, founded on April 21, 753 B.C., was named Rome. What's that you say? That's not the story you heard? Then is it this one?

While the city of Troy was burning -- thanks to the Greek-soldier-hiding wooden horse the Greeks tricked the Trojans into bringing within their city walls, a local prince named Aeneas, son of the goddess Venus and Anchises, escaped with the de rigueur cohort of followers, sailed away, had lots of adventures, and wound up settling the Trojans in Lavinium, whence colonists would settle Alba Longa, and then Rome, a few generations later?
If the story you dimly remember isn't some variation on one of these, then you've probably never heard the story of the founding of Rome. Please see:

• The First Roman King - Romulus
• Rome, the Wolf, and Mars
• The Founding of Rome

Today's Myth Monday brings to your attention a third founding story of Rome, one that is often ignored, so it is unlikely to be the first story of the founding of Rome that comes to mind. 

This ktiseis poleon (Greek term for [literary renderings of] foundations of cities) is the story not of an Italic or Trojan demigod, like Romulus or Aeneas, but of a Greek.  His name is Evander. 

He came to the area that would be Rome from Pallantion, Arcadia, which is in the Peloponnese, the southern part of Greece. 

Evander settled his people on the Tiber, by what would be the Palatine Hill, said to have been named for Evander's Greek homeland. 

This means we may have Evander to thank for the word "palace". Evander's parentage is disputed.
He is counted the son of Hermes (whence, demigod) by a nymph named Themis or Nicostrata, by the Greeks; Carmenta or Tiburtis, by the Romans.
Another set of parents given Evander is Echemus and Timandra.
He is said to have come to Italy 60 years before the Trojan War.      Smith's Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology provides 2 explanations for why Evander left Arcadia:

1. as a result of a civil feud in which Evander's party lost
2. in the aftermath of Evander's patricide (presumably, Echemus) at the behest of Evander's mother.

Just as there are alternatives in Evander's parentage and motives for leaving Greece, so there are alternative versions of his reception on the Italic peninsula. 

Either the Rutulian King Turnus received him hospitably or Evander landed and slew the inhospitable king of Praeneste. Once in place, however, Evander is credited with positive acts. 

He taught his neighbors about the culture of the Greeks, including writing, music, and the worship of Greek gods.
60 years later, Evander was still alive and well enough to team up with Aeneas.
Evander, who shares an ancestor with Aeneas -- Atlas -- tells his distant kinsman how Hercules once helped the Arcadian settlers when he slew the monster Cacus, in Book VIII of Vergil's Aeneid. (See People in the Life of Hercules.)
There is a forum discussion on this topic. Join the discussion: Greeks Founding Rome.
For more on Evander and the Greek founders of what would be Rome, here are some articles I referred to:

• "The Foundation Legends in Vergil"
  John A. Brinkman
  The Classical Journal, Vol. 54, No. 1 (Oct., 1958), pp. 25-33
• "Founder, Civilizer and Leader: Vergil's Evander and His Role in the Origins of Rome"
  Sophia Papaioannou
  Mnemosyne, Fourth Series, Vol. 56, Fasc. 6 (2003), pp. 680-702
• "Graia Pandetur ab Urbe"
  Christopher P. Jones
  Harvard Studies in Classical Philology, Vol. 97, Greece in Rome: Influence, Integration, Resistance (1995), pp. 233-241
• Seyffert, Dictionary of Classical Antiquities
• Smith, Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology

• Comments (2)
• See All Posts

Προετοιμασία Κοντοσουβλίου

Ήγουν την προετοιμασία και το ψήσιμο. Ξεκινάμε με την προετοιμασία
Προετοιμασία Κοντοσουβλίου -  Άρξασθε!
Υλικά (για 4 άντρες και 4 γυναίκες – όχι απλά 8 άτομα, έχει διαφορά, ειδικά αν ο ένας άντρας είναι ο κολλητός του Humma από το σχολείο – μεγάλη καταβόθρα ο άτιμος)

• 4.5 κιλά χοιρινό κρέας, χονδροκομμένο δια κοντοσούβλι παρά του κρεοπώλου σας
• Λίγο ελαιόλαδον
• 2 κρόμμυα
• 2 τομάτας
• 2 πιπεριάς φαιοπράσινας
• Διάφορα πιπέρια
• Πάπρικα απλή, πάπρικα καπνιστή
• Θυμάριον
• Άλας χονδρό, άλας ψιλό
• Και αν διαθέτετε μπούκοβον ή έτερον ωραίον μπαχάριον (όπως αυτό που θα αναφέρω αργότερα), μέσα τέκνα μου.

Εικόνα 1 : Το κρέας

Το λιπάκι μην το φοβείσθε ποσώς. Το κρέας που προορίζεται για ψήσιμο εις σχάρας και σούβλας καλό είναι να έχει λιπάκι ίνα λιπαίνεται κατά τη διάρκεια του ψησίματος και να μη στεγνώνει και γίνεται ως σόλα τυφεκιοφόρου πεζικού. Τα κομμάτια καλό είναι να είναι χονδροκομμένα για την περίπτωση της σούβλας. Παρ'όλα αυτά μην είναι και σαν τα μπαλάκια του Κινγκ Κονγκ γιατί το πιθανότερο είναι ότι θα αρπάξουν απ'έξω και θα βράσουν ή θα είναι ωμά από μέσα, σκατά στα μούτρα μας δηλαδή. Κοιτάχτε χρώμα, κοιτάτε ζωντάνια (λέμε τώρα), που να μπορούσατε να καταλάβετε και την υφή και το άρωμα.

Εικόνα 2 : Ζαρζαβατικά, θυμάριον, έλαιον, τσικουδιά και καπνός

Επειδή η διαδικασία πρέπει να γίνεται αργά και με μεράκι, όχι βιασύνες, ο καπνός και η τσικουδιά είναι απαραίτητα συστατικά όχι για το κοντοσούβλι, αλλά δι εσάς. Και ναι, σωστά παρατηρήσατε, ποτήρι δε φαίνεται πουθενά.

Εικόνα 3: Μπαχαρικών κυρίως πιάτο.

Το καφετί μπαχαρικό , δεν έχει όνομα και ούτε διαθέτει κάποια γνωστή μυρωδιά ούτως ώστε να αναγνωριστεί.
Είναι εισηγμένο εκ Κωνσταντινου-πόλεως και θυμίζει ταυτόχρονα κύμινο,κάρυ,λεμόνι,σκόρδο και φρεσκοπλυμμένες φράουλες, με έντονη επίγευση από κάστανα και φρούτα του δάσους.
ΟΚ με καταλάβατε, από το σκόρδο και μετά λέω μαλακίες.
Το αλάτι το χονδρό περιέχει μέσα σίγουρα θυμάρι και ρίγανη και νομίζω λίγο δενδρολίβανο αλλά δεν είμαι και σίγουρος.
Όχι πως έχει πάρει και κανα τρελλό άρωμα αλλά οκ, κάτι λέει.
Ναι, δεν είναι σωστή πρακτική να αλατίζεις τα κρέατα προ του ψησίματος γιατί στεγνώνουν, αλλά πρώτον, δε βάζω πολύ και δεύτερον, θα σου πω εγώ σε λίγο που θα δεις τι ακριβώς γίνεται, αν γίνεται να στεγνώσουν.
Περνάμε όμως στο κυριώτερο σημείο της προετοιμασίας.
Οι απόψεις περί τούτου διίστανται και λογικά η παρουσίασή μου θα ξενίσει κόσμο, αλλά εγγυώμαι περί του αποτελέσματος και επιπλέον έχω πάντα δίκιο.
Τις ντομάτες, τις πιπεριές και τα κρόμμυα ΔΕΝ τα βάζω ΠΟΤΕ περαστά στη σούβλα.
Θέλω να δώσουν όλα τα αρώματα και τους ζωμούς τους στο κρέας οπότε τιιι κάνω;;;
Ναι ναι ναι, το κρέας μαρινάρεται τουλάχιστον 12 ώρες σε αυτά. Ψιλοκόπτουμε λοιπόν στο μιξεράκι μας όλα τα ζαρζαβατικά, ψιλοκόβουμε και τα κλωναράκια το θυμάρι και τα μπουρδάρουμε στο κρέας! ΠΡΟΣΟΧΗ : Το κρόμμυον ΔΕΝ ψιλοκόπτεται υπερβολικά, γιατί πικρίζει.

Εικόνα 4 : Πρώτα μπουρδάρουμε το θυμάρι

Εικόνα 5 : Μπουρδάρισμα Ζαρζαβατικών

Και τώρα, βάζουμε επιτέλους χέρι στο γκομενάκι. Ώπα μάγκα βρήκες. Και τώρα βάζουμε χέρι στο μείγμα και ανακατεύουμε. Ανακατεύουμε απαλά αλλά αποφασιστικά.

Κρατάμε το μπολ με το δεξί χέρι και με το αριστερό αναδεύουμε όλα τα υλικά δυό τρεις φορές να πάνε παντού. Μετά χώνουμε μέσα και το δεύτερο χέρι, αλλά όχι σαν 15χρονοι που ανυπομονούν να πηδήξουν και η συμμαθήτρια βιάζεται. Τα χέρια μας προφανώς έχουμε φροντίσει να είναι πιο καθαρά και από όταν πάμε να πηδήξουμε. Σχολαστικό σαπούνισμα μέχρι και πάνω από καρπούς τουλάχιστον. Οι μυγιάγγιχτοι φορέστε και γάντια. Αλλά εμείς δε φοράμε.

Τέτοιο θείο παρασκεύασμα δεν μεταδίδει ασθένειες. Τα χέρια τα πλένουμε όμως ε; άειντε.

Αφού έχουμε ανακατέψει καλά τα υλικά μας, περνάμε στη φάση των μπαχαρικών.

Αφού σκουπίσουμε χέρια και πάρουμε μια τζούρα τσικουδιά και μια τζούρα τσιγαρέττο.

Εικόνα 6 : Λάθος, πρώτα αλλάζουμε λεκάνη γιατί κάναμε μαλακία και δε χωράνε καλά όλα στη μεταλλική.

ΤΩΡΑ περνάμε στη φάση των μπαχαρικών.

Η πάπρικα είναι φίλος μας.

ΠΟΛΥ φίλος μας. Δώσε και μένα μπάρμπα. Όχι Μπάρμπα. «μ»πάρμπα. Εγώ βάζω και ολόκληρους φρέσκους κόκκους μαύρου πιπεριού διά το άρωμά των. Ρίχνουμε που λέτε μια καλή γύρα από τα μπαρχάρια μας και ξαναμαναανακατεύουμε.

Εικόνα 7 : Πρώτη φάση μπαχαρικών

Ναι αλλά μία δόση ποτέ δεν είναι αρκετή. Αμα δε βρωμάει το σύμπαν πιπερι-πάπρικα-κύμινοτέτοια κλπ, θέλει και άλλο.
Ένας καλός οδηγός για το πότε έχει αρκετά, είναι όταν το κρέας αλλάξει χρώμα και κοκκινίσει αρκετά.
Μην το παραχέσετε όμως γιατί θα σας γκρινιάζουν οι γυναίκες – και δεν το θέτε αυτό. Έχουν που χουν τους πονοκεφάλους, τις αδιαθεσίες, τη γκρίνια απο τη δουλειά τους, τα «εσύ πότε θα σοβαρευτείς» , τα «πότε θα κάνουμε οικογένεια», τα «θέλω αυτό το φουστανάκι/γοβάκι/μπιχλιμπιδάκι/παντόφλες/αιλαϊνερ», μην έχετε και το «πολύ αλμυρό/πικάντικο/καυτερό/σκατά στα μούτρα σας το κάνατε το κοντοσούβλι».
Αν θέλετε μπορείτε να προσθέσετε και : μερικές κουταλιές μουστάρδα ή ένα ποτήρι λευκό κρασί.
Αυτή τη φορά δεν το έκανα. Γιατί έτσι .
Αν είσθε μόνο ανδροπαρέα και το λέει η περδικούλα σας, βάλτε 4-5 κουταλιές σούπας μπούκοβο.
Θα κλάσετε πόμολα και θα έρθετε πιο κοντά στο σύμπαν όταν θα τρώτε.

Εικόνα 8 : Τέλος μπαχαρικών, κρέας αρκετά κόκκινο. Παρατηρήστε την κουνημένη φύση της φωτογραφίας –  η τσικουδιά αποδίδει.

Αφού λοιπόν τελειώσετε με τα ανακατέματα και τα μπαχάρια σας και είστε πλέον ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα,

Εικόνα 9 : Ευλογία Μαρινάδας

Ευλογείτε το παρασκεύασμα καταλλήλως , και το χώνετε στην Ιερά Σουβλοκρύπτη για να μαριναρισθεί και να επικοινωνήσει με το Σουβλακέα κατά τη διάρκεια της νυκτός.
Μην ξεχάσετε να του αφήσετε στο τραπεζάκι σας ένα σφηνάκι τσικουδιά να πιεί το κατιτίς του όταν θα έρθει.
Γιατί θα έρθει.

Τώρα μπορείτε να αράξετε και να πιείτε τη μπυρίτσα σας, βλέποντας Two and a half men. Αλλά μην το παρακάνετε, αύριο το πρωί έχετε να καθαρίσετε το Βωμό!

Εικόνα 11 : Ο πρότυπος σεπτός Βωμός του Σουβλακέα στην Αττική.

ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ...

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΘΕΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΣΑΣ

ΟΙ ΦΙΛΟΙ BLOGGERS ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΕΝΕΡΓΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΗ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΣΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ.

 ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ...

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ,

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΠΡΟΣ:
- Τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.
- Τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως
- Τον Πρόεδρο του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
- Την Εθνική Αντιπροσωπεία.
- Τα Ελληνικά πολιτικά κόμματα.
- Κάθε αρμόδια δικαστική αρχή.

ΚΟΙΝ:
- Την Ιεραρχία της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
- Τις Νομαρχίες και Δήμους
- Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τις Εθνικές Αντιπροσωπείες των χωρών
μελών της Ε.Ε

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ, ΜΕ ΑΙΣΘΗΜΑ ΒΑΘΥΤΑΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΜΕ ΜΟΝΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ ΟΤΙ:

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ.

1.1 Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, για την παραχώρηση μαζικά, της Ελληνικής Ιθαγένειας και του δικαιώματος Εκλέγειν και Εκλέγεσθαι ,σε εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαπούς, που βρίσκονται παράνομα στη χώρα μας, δεν αποτελεί προϊόν της θέλησης, του ελληνικού Λαού.

1.2 . Η πολιτική αυτή δεν παρουσιάστηκε στους Έλληνες πολίτες, προεκλογικά, ούτε στις τηλεοπτικές συζητήσεις των πολιτικών αρχηγών, ούτε στις δημόσιες συγκεντρώσεις του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Βρισκόταν «κρυμμένη», με ασαφή διατύπωση , στα «ψιλά γράμματα», του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ.

1.3. Μας ανησυχεί και μας προβληματίζει η σπουδή, με την οποία η κυβέρνηση, σπεύδει να υλοποιήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, προς τις οργανώσεις των αλλοδαπών και τις διεθνείς ΜΚΟ, δεσμεύεις τις οποίες απέκρυψε προεκλογικά από τον Ελληνικό Λαό, υιοθετώντας ένα εμφανέστατα αντισυνταγματικό νομοσχέδιο, το οποίο καταστρατηγεί και την ευρωπαϊκή συνθήκη για το Μεταναστευτικό, του Οκτώβριου του 2008, που αντιτίθεται στις μαζικές νομιμοποιήσεις μεταναστών.

1.4. Μας ανησυχεί και μας προβληματίζει η «άνεση»,με την οποία η κυβέρνηση εισάγει διατάξεις που παραβιάζουν το ΣΥΝΤΑΓΜΑ της χώρας. «Το άρθρο 5 §2 του Συντάγματος, λέει ότι: «Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους , χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων ». Δεν λέει πουθενά , ότι αποκτούν πολιτικά δικαιώματα και ελληνική ιθαγένεια, όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια. Όλες οι εξουσίες υπάρχουν υπέρ του ελληνικού λαού και του ελληνικού Έθνους. Δεν υπάρχουν υπέρ των λαθρομεταναστών και των παιδιών τους.

1.5. Πιστεύουμε ότι ,το νομοσχέδιο της κυβέρνησης, θα αυξήσει και θα πολλαπλασιάσει, την άφιξη των λαθρομεταναστών στη χώρα μας, διογκώνοντας, τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, που ήδη έχει προκαλέσει, η μαζική άφιξη εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών τα τελευταία χρόνια. Οι λαθρομετανάστες είναι ήδη πάρα πολλοί , και κάθε μέρα έρχονται περισσότεροι, συμπιέζοντας τους μισθούς, αυξάνοντας την ανεργία, και τα ελλείμματα του Ασφαλιστικού Συστήματος. Η ανεξέλεγκτη εισβολή συνιστά απειλή για τη ζωή ημών και των παιδιών μας, καθώς εμφανίζονται νέα ή άγνωστα μέχρι τούδε νοσήματα ή ιοί, και επανεμφανίζονται ασθένειες που εθεωρούντο ως εκλιπούσες.(Όπως η φυματίωση).

ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΕ ΠΟΝΤΙΟΥΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ

2.1. Είμαστε απολύτως αντίθετοι με την εξίσωση και εξομοίωση των Ποντίων με τους λαθρομετανάστες και των Βορειοηπειρωτών με τους Αλβανούς, την οποία εισάγει η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο της . Το θεωρούμε πλήρη εξευτελισμό, του ελληνικού Έθνους. Δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται οι Έλληνες παλιννοστούντες στην Πατρίδα, ως προκάλυμμα , για να παραχωρηθεί το δικαίωμα του Εκλέγειν και Εκλέγεσθαι στους λαθρομετανάστες.

2.2. Θεωρούμε ότι είναι απολύτως απαράδεκτο, να παραχωρείται η ελληνική ιθαγένεια, σε παιδιά αλλοδαπών, και να μετατρέπονται οι Έλληνες Ομογενείς ,σε μετανάστες. Ζητούμε την άμεση παραχώρηση της ελληνικής ιθαγένειας, με πλήρη πολιτικά δικαιώματα, στους Ποντίους και τους Βορειοηπειρώτες , οι οποίοι είναι Έλληνες . Απαιτούμε την παροχή του δικαιώματος ψήφου στους Έλληνες Ομογενείς της Διασποράς.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ

3.1.Είμαστε απολύτως αντίθετοι με την παραχώρηση της ελληνικής ιθαγένειας στα παιδιά των λαθρομεταναστών, και στα παιδιά απροσδιορίστου εθνικότητας .Τα παιδιά αυτά δεν είναι Έλληνες και δεν μπορούν να αποκτήσουν την Ελληνική Ιθαγένεια.

3.2.Τα παιδιά αυτά μπορούν ,εάν έχουν, τις απαραίτητες προϋποθέσεις που προβλέπει ο νόμος, ( δεκαετή μόνιμη και νόμιμη παραμονή στην Ελλάδα), να ζητήσουν την ελληνική υπηκοότητα. Μέχρι τότε, όπως προβλέπει ο νόμος, μπορούν να έχουν το καθεστώς, του «επί μακρόν διαμένοντος».

3.3. Είμαστε αντίθετοι στην καταχρηστική και ανεξέλεγκτη παραχώρηση του καθεστώτος του «επί μακρόν διαμένοντος», προκειμένου να μη χρησιμοποιηθεί ως όχημα για τη μεταχρονολόγηση του προβλήματος, με στόχο την προσωρινή μόνο αναβολή των μαζικών και ανεξέλεγκτων ελληνοποιήσεων. Για την παραχώρηση της ιδιότητας του "επί μακρόν διαμένοντος", θα πρέπει η κάθε μια περίπτωση να κρίνεται προσωπικά και να συνεκτιμώνται κριτήρια.(επαγγελματική δραστηριότητα, παραβατικό παρελθόν κλπ,). Και φυσικά να παραχωρείται σε ποσοστό που δεν θα αλλοιώνει δραστικά την κοινωνική σύνθεση του τόπου διαμονής τους. Σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να ξεπερνά σε ποσοστό, τον μέσο όρο των 23 χωρών μελών της Ε.Ε. που δεν ήταν αποικιοκρατικές δυνάμεις. (Με εξαίρεση δηλαδή, της Γαλλίας , της Μεγάλης Βρετανίας, της Πορτογαλίας, και της Ισπανίας).

3.4. Είμαστε απολύτως αντίθετοι στην παραχώρηση της Ελληνικής Ιθαγένειας, στα παιδιά των λαθρομεταναστών και στα παιδιά απροσδιορίστου εθνικότητας, διότι ανοίγει το δρόμο σε δεύτερο χρόνο, για την παραχώρηση της ελληνικής ιθαγένειας στους αγνώστου ταυτότητας, προέλευσης και ποινικού παρελθόντος γονείς τους. Διότι οι γονείς του «Ελληνος», θα έχουν το δικαίωμα να αποκτήσουν την ιθαγένεια του παιδιού τους.

3.5. Μας ανησυχεί και μας προβληματίζει η αοριστία των διατάξεων το νομοσχέδιο που ενέκρινε η κυβέρνηση. Το κριτήριο της φοίτησης σε ελληνικό σχολείο είναι απολύτως απαράδεκτο. Η ελληνική ιθαγένεια δεν συνδέεται με το σχολείο. Στο μέλλον εκατοντάδες χιλιάδες νέοι θα εισέρχονται στη χώρα μας, ως απροσδιορίστου εθνικότητας, θα φοιτούν τρία χρόνια σε ελληνικό σχολείο, και θα αποκτούν αυτομάτως την «ελληνική ιθαγένεια».

3.6. Μας ανησυχεί και μας προβληματίζει το ότι δεν προβλέπονται λόγοι εξαιρέσεων από τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου . Με τον τρόπο αυτό, τα «αλβανόπουλα», που συνελήφθησαν στα επεισόδια του Δεκεμβρίου, τα «αλβανόπουλα» που έκαιγαν την ελληνική σημαία , θα αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια. Τα «αλβανόπουλα», στα Καλύβια, που πηγαίνουν σε ελληνικό σχολείο, και μαχαίρωναν και απειλούσαν τους Έλληνες συμμαθητές τους, θα αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

4.1.Είμαστε απολύτως αντίθετοι με την παραχώρηση δικαιώματος ψήφου στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές στους παράνομους και παρανόμως νομιμοποιηθέντας ( λαθρο)μετανάστες. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται επίσημες μουσουλμανικές και μειονοτικές κοινότητες στην καρδιά όλων των ελληνικών πόλεων. Το επόμενο βήμα θα είναι η μουσουλμανοποίηση της γειτονιάς, η γκετοποίηση της καθημερινότητας, και η εκρηκτική εκδήλωση προβλημάτων "διαπολιτισμικής" συμβίωσης, μέσα στην απόλυτη ανομοιογένεια που δεν "νομιμοποιείται" με σχέδια νόμου τα οποία αποθρασύνουν τον εισβολέα.

4.2. Η παραχώρηση δικαιώματος ψήφου στους λαθρομετανάστες είναι απολύτως αντισυνταγματική. Το δικαίωμα ψήφου δεν είναι ατομικό δικαίωμα. Δεν παζαρεύεται με κανέναν. Δεν εκχωρείται ανεξέλεγκτα στον "φυτευτό" μουσουλμάνο εισβολέα.

4.3.Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι γηγενείς , ούτε Έλληνες για να δικαιούνται πολιτικών δικαιωμάτων, τα οποία τους στερήθηκαν. Έχουν πολιτικά δικαιώματα στην πατρίδα τους. Η παρουσία τους στη χώρα μας προέκυψε ξαφνικά, αναπάντεχα, πρόσφατα, και συνιστά πρόβλημα ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ, ΚΑΤΟΧΗΣ, και ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗΣ ΑΛΩΣΗΣ της Ελληνικής κοινωνίας.

4.4 Πιστεύουμε ότι, όλοι είμαστε ίσοι σαν άνθρωποι. Δεν είμαστε όμως ίσοι σαν πολίτες. Εμείς δεν έχουμε δικαίωμα ψήφου στην Αλβανία, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, και σε άλλες χώρες. Η παραχώρηση του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες, θα δημιουργήσει τεράστιους πολιτικούς κινδύνους, για την πατρίδα μας , και την εθνική ανεξαρτησία. Η εγγραφή των Αλβανών σε ειδικές εκλογικές καταστάσεις στην Ήπειρο, θα δημιουργήσει την πολιτική βάση, για την διεκδίκηση της Μεγάλης Αλβανίας. Η κυβέρνηση απερίσκεπτα δημιουργεί το ελληνικό Κόσσοβο. Οι συνέπειες θα είναι ολέθριες.

4.5. Η εγγραφή των Αλβανών και χιλιάδων Ασιατών μουσουλμάνων σε ειδικές εκλογικές καταστάσεις στα νησιά του Αιγαίου, θα δημιουργήσει την πολιτική βάση για την απόσπαση των νησιών αυτών, με τη θέληση του πληθυσμού τους, από την Ελλάδα και την παραχώρησή τους στην Τουρκία. Η κυβέρνηση απερίσκεπτα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την απόσπαση εδαφών από την Ελλάδα. Η εγγραφή των λαθρομεταναστών σε ειδικές εκλογικές καταστάσεις στη Θράκη δημιουργεί τις πολιτικές προϋποθέσεις για την «Τουρκική Δημοκρατία Δυτικής Θράκης». Για λόγους ύψιστης εθνικής σημασίας επιβάλλεται όχι η νομιμοποίηση αλλά η άμεση απομάκρυνση των λαθρομεταναστών από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τη Θράκη.

4.6. Ζητούμε να παραχωρηθεί το δικαίωμα ψήφου στις τοπικές εκλογές, στους μετανάστες από την Ε.Ε., με εξαίρεση των μεταναστών από την Βουλγαρία,. (Για τους δήμους και τις κοινότητες της βορείου Ελλάδος).

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

5.1 Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Ελληνικής Πολιτείας. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας των λαθρομεταναστών, επιτυγχάνεται με την εισαγωγή νομοθεσίας που τιμωρεί αυτούς που τους εκμεταλλεύονται, και όχι με την παραχώρηση της ελληνικής ιθαγένειας, και του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Ξαφνικά δεν έγιναν «ανθρωπιστές», οι τοκογλύφοι, οι εργολάβοι, οι τραπεζίτες, οι καναλάρχες , οι βιομήχανοι και οι μαφιόζοι, που εκμεταλλεύονται αυτούς τους δυστυχισμένους ανθρώπους και εμάς .

5.2. Για την αποτελεσματική προστασία των ανθρωπίνων και εργασιακών δικαιωμάτων των λαθρομεταναστών, απαιτούμε την άμεση ψήφιση από την ελληνική βουλή, ως εθνικού νόμου, της Οδηγίας που ψήφισε καταρχήν το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, για την ποινικοποίηση της εκμετάλλευσης από τους εργοδότες των λαθρομεταναστών.

ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

6.1. Η ιστορία απέδειξε ότι οι «πολυ-πολιτισμικές» κοινωνίες μπορούν να υπάρξουν ειρηνικώς, μόνο υπό συνθήκες αυταρχικών καθεστώτων.

6.2 . Η κυβέρνηση, χωρίς την έγκριση του Ελληνικού Λαού, προωθεί το πρότυπο μιας «Ανοιχτής Κοινωνίας», όπου δεν υπάρχει «κοινωνία», αλλά μόνον άτομα, δεν υπάρχουν τάξεις, έθνος, λαός, υπάρχει μόνο «πληθυσμός», δεν υπάρχουν συλλογικά δικαιώματα, αλλά μόνο ατομικά, και ατομικό δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού. Όπου δεν θα υπάρχει «πόλη», παρά μόνο «πολίτες».

ΚΑΘΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΙΣΤΑ ΑΚΡΑΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΚΤΡΟΠΗ

ΖΗΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΝΤΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ. 

ΕΑΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ, ΤΟΤΕ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ, ΟΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΔΙΟΤΙ ΜΟΝΟΝ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΦΟΡΟΥΝ.

ΣΑΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΕΠΑΦΙΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΥΣΕΙ ΒΙΑΙΩΣ.

ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΣΤΟΥΣ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΟΥΣ ΔΗΘΕΝ «ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥΣ» ΠΟΥ ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ, ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ.

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΔΕ ΘΑ ΣΚΥΨΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ. ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΛΑΟΣ ΜΠΕΝΕΤΟΝ


ΟΝΟΜ/ΜΟ               ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ           ΤΗΛΕΦΩΝΟ   E-MAIL                   ΥΠΟΓΡΑΦΗ

ΟΔΗΓΙΕΣ -ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

1. Εκτυπώνουμε το κείμενο από τα blogs που στηρίζουν την ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, και το χρησιμοποιούμε για τη συγκέντρωση υπογραφών. Περιέχει αναλυτικά επιχειρήματα. 
Απευθυνόμαστε στη λογική των συνομιλητών μας. ΔΕΝ τους μιλάμε με πάθος. 
Εάν είχαν «καταλάβει» θα μας έψαχναν αυτοί. Θέλει υπομονή. Εμείς λέμε την αλήθεια. 
Η κυβέρνηση λέει ψέματα. Δίνουμε βάρος στους ανθρώπους που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, ή έκαναν ΑΠΟΧΗ. Δεν χάνουμε τον καιρό μας με ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ.

2. Το κείμενο αυτό μπορεί να αναπαράγεται και να χρησιμοποιείται για τη συγκέντρωση υπογραφών σε κάθε γωνία της Ελλάδας και ανάμεσα στους Ελληνες του εξωτερικού. Οι υπογραφές μπορούν να συγκεντρώνονται και με ηλεκτρονικό τρόπο από κάποιον που είναι δύσκολη προσωρινά η προσωπική επαφή.

3. ΠΡΟΣΟΧΗ: ΔΙΑΤΗΡΕΙΣΤΕ ΤΑ MAIL ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΦΑΚΕΛΟ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΓΡΑΨΕΤΕ.

4. Καλό είναι αυτή η διαδικασία για να είναι αποτελεσματική και ως προς τους ρυθμούς ανάπτυξής της, να μην αφεθεί στην τύχη της. Για το λόγο αυτό προτείνουμε: Οι συγκεντρωμένες υπογραφές να αποστέλλονται καθημερινά με mails, στα mail της Επιτροπής που έχετε στη διάθεσή σας, ενώ τα πρωτότυπα να φυλάσσονται , για να παραδοθούν συγκεντρωμένα, στα γραφεία της Επιτροπής.

5. ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΔΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 4000.Ο ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 60.000 ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 15 ΤΟΥ ΓΕΝΑΡΗ. ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ, ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ, ΖΩΝΤΑΝΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ, ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ .

ΝΑ ΜΙΜΗΘΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ 21. ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΤΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ. ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΟΜΑΔΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ. 
Ο ΕΝΑΣ ΓΙΝΕΤΕ ΔΕΚΑ. ΚΑΙ ΟΙ ΔΕΚΑ ΕΚΑΤΟ. ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΠΑΝΤΟΥ.  ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΕΙ ΚΑΘΕ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ. 
ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΖΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ. ΑΥΤΗ ΘΑ ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΤΗ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΗΤΤΑ. 
ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. ΕΙΤΕ ΘΕΛΟΥΝ ΕΙΤΕ ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ.

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ.  28-12-2009

Εγώ θα προσυπογράψω το παραπάνω και επειδή κάποιοι "προοδευτικοί" βλέπε θολοκουλτουριάρηδες, θα το παίξουν διεθνιστικά και θα πετάξουν ως συνήθως λάσπη για ρατσισμούς και κολοκύθια, ενώ οι ίδιοι είναι ρατσιστές έναντι των συμπατριωτών μας.

Θα παραθέσω τα παρακάτω, για να πεισθούν ότι πρέπει να ¨τη δούν¨ αλλοιώς....... 
Προκαταβολικά να πω πως δεν θεωρώ τον εαυτό μου 
περισσότερο ή λιγότερο πατριώτη από τον αναγνώστη ή κάποιον άλλο. 
Αλλά μερικές παρατηρήσεις, όπως: 

1.Οι συμπατριώτες μας στις ΗΠΑ, Αυστραλία, Γερμανία και αλλού, ΠΡΟΣΕΚΛΗΘΗΣΑΝ στις χώρες που πήγαν, για να καλύψουν συγκεκριμένες ανάγκες.
Σε πολλές περιπτώσεις έκαναν τα χαρτιά τους και μετά με βάση αυτά έγιναν δεκτοί κατόπιν επιλογής
( ιατρικό έλεγχο τους έκαναν ακόμη και μέχρι στα δόντια, γιατί ήθελαν τους απόλυτα υγιείς και το κράτος υποδοχής ήξερε σε πιά θέση-που ακριβώς στο ορυχείο+εργοστάσιο βρίσκοταν ως εργάτες, ακόμη και που κοιμόντουσαν- σε χαβούζες αναλώσιμων εργοστασιανθρώπων).
Αλλού πρώτα καταγράφησαν, άλλαξαν τα ονόματά τους για καλύτερη ενσωμάτωση και μετά μπόρεσαν να μπουν στην χώρα. Και μετά από αρκετά χρόνια και με πολλές προυποθέσεις πήραν την υπηκοότητα της χώρας που τους φιλοξενεί.

Αυτή λοιπόν είναι η έννοια του ΝΟΜΙΜΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ.

Στην χώρα μας νόμιμος μετανάστης σημαίνει απλά πως ενώ είσαι παράνομοας μετανάστης, ΑΥΤΟΔΗΛΩΝΕΣΑΙ, χωρίς ιδιαίτερες προυποθέσεις (π.χ.  Ποινικό Μητρώο από την χώρα σου),
με κύριο σκοπό να ενισχύσεις το ασφαλιστικό μας και να πληρώνεις φόρους.......
Υπάρχει μια διαφορά όπως και να το δεις.
2. Σε κάθε περίπτωση ζούμε στα Βαλκάνια. Το να δώσεις ιθαγένεια ή υπηκοότητα σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες γειτονικών κρατών, τα οποία κράτη έχουν ή είχαν μέχρι πρόσφατα ΦΑΝΕΡΕΣ αναφορές σε μειονότητες τους στο Ελληνικό έδαφος, δεν είναι και πολύ σοφό .......
3. Οι προαναφερθείσες χώρες, (ΗΠΑ, Αυστραλία, Καναδάς) είναι δημιουργηθέντα έθνη που βασίστηκαν στην μετανάστευση για να υπάρξουν και είναι τεράστια και σε έκταση και σε πληθυσμό. Είναι τόσο διαφορετικές οι συνθήκες που κάθε σύκριση είναι ανεδαφική τουλάχιστον.
Άλλα κράτη υποδέχθηκαν πληθυσμούς από τις αποικίες τους (ως καπιταλιστές & αποικιοκράτες) βλέπε Αγγλία-Γαλλία-Ισπανία-Πορτογαλλία-Ολλανδία-Βέλγιο.

Η Ελλάδα δεν ανήκει σε καμία από τις 2 κατηγορίες και όμως σε 15 περίπου χρόνια απέκτησε 2.5 εκατομμύρια μετανάστες σε πληθυσμό 10 εκατομμυρίων........τρομακτικό νούμερο.
Όντως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.

Διαβάστε περισσότερα: http://taxalia.blogspot.com/2009/12/blog-post_1217.html#ixzz0b0gvipFF