«Αντισθένης έλεγεν τας μη κατά θύραν εισιούσας ηδονάς αναγκαίον μη κατά θύραν πάλιν εξιέναι•δεήσει ουν τμηθήναι ή ελλεβορισθήναι».
(Ο Αντισθένης έλεγε πως οι ηδονές που δεν μπαίνουν από την πόρτα, κατ’ανάγκην και δεν βγαίνουν από την πόρτα. Θα απαιτηθεί,λοιπόν, να γίνει χειρουργική επέμβαση, για να κοπούν, ή να δοθεί το φάρμακο που δίνεται για την θεραπεία της τρέλας).
β. Διογένους:
«Διογένης έλεγεν των οίκων ένθα πλείστη τροφή πολλούς μυς είναι και γαλάς•και δη σώματα τα πολλήν τροφήν δεχόμενα και νόσους ίσας εφέλκεσθαι».
(Ο Διογένης έλεγε πως, όπως στα σπίτια,όπου υπάρχουν πολλά τρόφιμα, βρίσκονται πολλά ποντίκια και γάτες, έτσι και τα σώματα, που δέχονται πολλή τροφή, προσελκύουν ισάριθμες αρρώστιες).
γ. Διογένους:
«Διογένης προς τινα νέον περιττώς καλλωπιζόμενον «ει μεν προς άνδρας,ατυχείς»είπεν«ει δε προς γυναίκας,αδικείς».
(Ο Διογένης έλεγε προς ένα νέο που καλλωπιζόταν περίσσια: «Ως προς τον ανδρισμό, δεν πέτυχες • ως προς την θηλυκότητα, αδικείς το γυναικείο φύλο).
δ. Μουσωνίου (Δάσκαλος του Επίκτητου):
«Αρχή του μη κατοκνείν τα ασχήμονα [πράττειν] το μη κατοκνείν τα ασχήμονα λέγειν».
(Αφετηρία να μη διστάζει κανείς να κάνει απρέπειες είναι το να μη διστάζει να λέει απρέπειες).
ε. Σωκράτους:
«Σωκράτης έφη τους μοιχούς όμοιον τι ποιείν τοις μη βουλομένοις εκ των απορρεουσών πίνειν,αλλ’εκ του ύδατος του εν τω βάθει χείρονος υπάρχοντος».
(Ο Σωκράτης είπε ότι οι μοιχοί μοιάζουν να κάνουν περίπου όπως εκείνοι που δεν τους αρέσει να πίνουν τρεχούμενο νερό, αλλά από το χειρότερο, εκείνο που βρίσκεται στο βάθος).
στ. Δημοκρίτου:
«Ένιοι πολίων μεν δεσπόζουσι,γυναιξί δε δουλεύουσι».
(Μερικοί, ενώ κυβερνούν πολιτείες, είναι δούλοι των γυναικών).
ζ. Ευσεβίου:
«Γαστριμαργίη σώμα πιαίνει,αλογίην αείρει,ψυχής δε το κάλλιστον λογισμόν κοιμίζει».
(Η γαστριμαργία παχαίνει το σώμα, προκαλεί αδιαφορία και αποκοιμίζει τον κάλλιστο λογισμό της ψυχής).
η. Ευσεβίου:
«Ψυχή σώμα ανθρώπου έδοσαν οι θεοί,ώστε τη ψυχή το σώμα υπηρετέεσθαι,οι δε πολλοί το έμπαλιν ποιέουσι,σώματι προς πάντα και ες μούνα τα εκείνου υπουργήματα το κρέσσον τω χείρονι και θνητώ αθάνατον ψυχήν καταδουλεύμενοι».
(Οι θεοί έδωσαν στην ψυχή του ανθρώπου το σώμα, ώστε το σώμα να υπηρετείται χάριν της ψυχής. Οι πιο πολλοί κάνουν το αντίθετο, υποδουλώνουν δηλαδή την ανώτερη και αθάνατη ψυχή σε όλες τις μεγάλες και τις μικρές ανάγκες του κατώτερου και θνητού σώματος).
θ. Κλεάνθους:
«Όστις επιθυμών ανέχετ’αισχρού πράγματος,ούτος ποιήσει τούτ’εάν καιρόν λάβη».
(Όποιος ανέχεται να επιθυμεί κάτι αισχρό, αυτός,αν βρει ευκαιρία, θα το κάνει).
ι. Διογένους:
«Διογένης ουδέν ευωνότερον είναι μοιχού διωρίζετο την ψυχήν των δραχμής ωνίων προϊεμένου».
(Ο Διογένης προσδιόριζε ότι δεν υπάρχει φτηνότερο πράγμα από τον μοιχό, που προτιμάει από την ζωή του ψώνια μιας δραχμής).
κ. Διογένους:
«Διογένης «παρά μεν των θεών»φησίν«υγίειαν εύχονται•πάντα δε οι πλείστοι ταναντία τη υγιεία πράττουσιν».
(Ο Διογένης έλεγε:«Από τους θεούς ζητούν υγεία, ενώ οι περισσότεροι κάνουν όλα τα αντίθετα στην υγεία»).
λ. Σωκράτους:
«Ούτε πυρ ιματίω περιστείλαι δυνατόν ούτε αισχρόν αμάρτημα χρόνω».
(Δεν είναι δυνατόν ούτε τη φωτιά να σβήσεις με το ρούχο σου ούτε με τον χρόνο τα αισχρά αμαρτήματα).
μ. Σωκράτους:
«Το μεν πυρ ο άνεμος,τον δε έρωτα η συνήθεια εκκαίει».
(Την φωτιά την συνδαυλίζει ο άνεμος και τον έρωτα η συνήθεια).
ν. Από τα έργα του Σερήνου:
«Διογένης κατεγέλα των τα μεν ταμιεία κατασημαινομένων μοχλοίς και κλεισί και σημάντροις,το δε σώμα το αυτών πολλαίς θυρίσι και θύραις ανοιγόντων διά τε στόματος και αιδοίων και ώτων και οφθαλμών».
(Ο Διογένης περιγελούσε αυτούς που ασφάλιζαν τα χρηματοκιβώτια με μοχλούς, κλειδιά και κουδούνια,ε νώ το σώμα τους το άνοιγαν με πολλές πόρτες και πορτάκια, όπως το στόμα, τα αιδοία, τα μάτια ή τα αυτιά).
ξ. Πλουτάρχου από το «κατά της ηδονής»:
«Μη τις προδότας επαινεί;τοιούτον εστί η ηδονή,προδίδωσι τα της αρετής.μη τις βασανιστάς;τοιούτον εστί το ήδεσθαι,βασανίζει τα της σωφροσύνης.μη τις φιλαργυρίαν;απλήρωτον εστί εκάτερον.τί τηλικούτω χαίρομεν θηρίω,ο κολακεύον ημάς αναλίσκει;».
(Μήπως κανείς επαινεί τους προδότες; Τέτοιο πράγμα είναι η ηδονή, προδίδει την αρετή. Μήπως επαινεί κανείς τους βασανιστές; Τέτοια είναι η ηδονή, βασανίζει την σωφροσύνη. Μήπως την φιλαργυρία; Είναι κι αυτό απίστευτο, πώς μπορούμε να χαιρόμαστε για ένα θηρίο που μας εξουθενώνει κολακεύοντάς μας;).
ο. Πλουτάρχου από το «κατά της ηδονής»:
«Τί δ’ου πάντων ορώντων ακρατεύεις,αλλά και σαυτόν αιδούμενος φεύγεις νυκτί και σκότω τοις αμαρτύροις πιστεύων την ύβριν;ουδείς γαρ των καλών έργων σκότος προβάλλει το φως αυτοίς μαρτυρείν αισχυνόμενος,αλλ’όλον άμα τον κόσμον ήλιον γενέσθαι προς α κατορθοί βούλοιτ’αν•άπασα δε κακία οράσθαι γυμνή φυλάττεται σκέπην προβαλλομένη τα πάθη…».
(Γιατί δεν ακολασταίνεις μπροστά στα μάτια όλων, αλλά ντρέπεσαι και τον ίδιο τον εαυτό σου και καταφεύγεις στο σκοτάδι της νύχτας κι εμπιστεύεσαι την ακολασία σου στην απουσία μαρτύρων; Κανένας τα καλά έργα του δεν τα ρίχνει στο σκοτάδι από ντροπή, μήπως τα δει το φως και τα μαρτυρήσει, αλλά θα ήθελε όλος ο κόσμος να γινόταν ήλιος, για να δει τα κατορθώματά του. Και μόνο η κακία φυλάγεται, για να μη την δουν γυμνή και σκεπάζεται με τα πάθη).
π. Κάτωνος πρεσβυτέρου:
«Κάτων ο πρεσβύτερος της πολυτελείας καθαπτόμενος είπεν ως χαλεπόν εστί λέγειν προς γαστέρα ώτα μη έχουσαν».
(Ο Κάτων ο πρεσβύτερος κατηγορώντας την πολυτέλεια είπε πως είναι δύσκολο να μιλήσεις σε κοιλιά που δεν έχει αυτιά).
ρ. Δημοκρίτου:
«Ημερήσιοι ύπνοι σώματος όχλησιν ή ψυχής αδημοσύνην ή αργίην ή απαιδευσίην σημαίνουσιν».
(Το να κοιμάται κανείς την ημέρα σημαίνει: αδιαθεσία του σώματος ή αγωνία της ψυχής ή τεμπελιά ή αμορφωσιά).
σ. Από τα «Απομνημονεύματα» του Επικτήτου:
«Των ηδέων τα σπανιώτατα γιγνόμενα μάλιστα τέρπει».
(Οι απολαύσεις που τις δοκιμάζουμε σπάνια μάς τέρπουν πιο πολύ).
τ. Από τα «Απομνημονεύματα» του Επικτήτου:
«Εν Ρώμη αι γυναίκες μετά χείρας έχουσι την Πλάτωνος πολιτείαν,ότι κοινάς αξιοί είναι τας γυναίκας,τοις γαρ ρήμασι προσέχουσι τον νουν,ου τη διανοία τανδρός,ότι ου γαμείν κελεύων και συνοικείν ένα μια είτα κοινάς είναι βούλεται τας γυναίκας,αλλ’εξαιρών τον τοιούτον γάμον και άλλο τι είδος γάμου εισφέρων.και το όλον οι άνθρωποι χαίρουσιν απολογίας τοις εαυτών αμαρτήμασι ορίζοντες…».
(Στην Ρώμη οι γυναίκες έχουν στα χέρια τους την «Πολιτεία» του Πλάτωνος, επειδή ο Πλάτων θεωρεί σωστό οι γυναίκες να είναι κοινές. Προσέχουν στα λόγια και όχι στο νόημα του Πλάτωνος, ο οποίος δεν διδάσκει να παντρεύεται και να συνοικεί με μια ο καθένας και κατόπιν να έχουν κοινές τις γυναίκες, αλλά αποκλείει τον τέτοιου είδους γάμο και εισηγείται ένα άλλο είδος.
Γενικά οι άνθρωποι χαίρονται εφευρίσκοντας δικαιολογίες για τα σφάλματά τους).
υ. Από τα «Απομνημονεύματα» του Επίκτητου:
«Ει τις υπερβάλλοι το μέτριον,τα επιτερπέστατα ατερπέστατα αν γένοιτο».
(Όποιος υπερβάλλει το μέτρο, τα πιο ευχάριστα καταντούν γι’αυτόν τα πλέον δυσάρεστα).
(Πηγή:«Περί ακολασίας» από το «Ανθολόγιον» του Ιωάννη Στοβαίου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου