Ο Άρης Βελουχιώτης (27 Αυγούστου 1905 - 16 Ιουνίου 1945) (αληθινό όνομα Θανάσης Κλάρας) γεννήθηκε στη Λαμία και νέος ακόμη εντάχθηκε στo ΚΚΕ.
Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο πολέμησε ως λοχίας πυροβολικού.
Τον Ιανουάριο του 1942 κατόπιν έγκρισης του ΚΚΕ προωθήθηκε στο βουνό για τη συγκρότηση αντάρτικων ομάδων. Υπήρξε ηγέτης του ΕΛΑΣ (του αντάρτικου σώματος του ΕΑΜ) κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της Ελλάδας από τους Γερμανούς κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και κατά τον εμφύλιο που ακολούθησε ανάμεσα στούς κομμουνιστές και τον εθνικό στρατό.
Σημαντικό μέλος του ΚΚΕ, ήλθε σε ρήξη μαζί του εξαιτίας της άρνησής του να παραδώσει τα όπλα μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας για να συνεχίσει τον πόλεμο.
Ο Βελουχιώτης και ύστερα από την σύναψη της συμφωνίας της Βάρκιζας συνέχισε την δράση του.
Η δράση αυτή, η οποία έδινε βάση για κτύπημα εναντίον του ΚΚΕ, επειδή παραβίαζε τη συμφωνία της Βάρκιζας, δεν επέτρεπε καμία καθυστέρηση για την ανοιχτή καταγγελία του Άρη Βελουχιώτη.
Η στάση του αυτή τελικά τον οδήγησε στον θάνατο.
Οι διαφορετικές απόψεις για το πρόσωπό του μέσα στην τότε ελληνική αριστερά, η απόφασή του να μην παραδώσει τα όπλα, ο επεισοδιακός του θάνατος αλλά και η εμφυλιοπολεμική του δράση και η σκληρότητα με την οποία αντιμετώπισε τους Έλληνες μη κομμουνιστές αντιπάλους του τον έκαναν μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της εποχής του.
Για τον Άρη έχουν πει κατά καιρούς:
«Από όλους τους αρχηγούς του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που γνώρισα, και γνώρισα πολλούς, μόνον ο Άρης μου έκαμε εντύπωση. Ήταν δυνατός, στοχαστικός είχε λεπτότητα»: Αλφόνσο Ινφάντε, Ιταλός στρατηγός
«Με ηγετικάς και οργανωτικάς ικανότητας αληθινά υπερφυσικάς»: Ναπολέων Ζέρβας, Στρατηγός - Αρχηγός του ΕΔΕΣ
«Ήταν πανταχού παρών, εμπνέων τον θαυμασμό και τον φόβο, μεταδίδων εμπιστοσύνη και αισιοδοξία στους αντάρτες του και απογοήτευση στους άλλους»: Κορμηνός Πυρομάγλου, Υπαρχηγός του ΕΔΕΣ
«Καλούς έχουμε πολλούς. Ο Άρης ήταν ο Ένας, που μπορούσε να αξιοποιήσει την προσφορά των πολλών»: Αρχιμανδρίτης Γερμανός, (πάτερ Ανυπόμονος)
«Ούτε εγώ ούτε άλλος είχαμε τα δικά του προσόντα. Χωρίς τον Άρη, αν δεν έπαιρνε την πρωτοβουλία, δε θα γινόταν αντάρτικο. Ο ΕΛΑΣ θα γινότανε κάτι άλλο, πολύ πιο περιορισμένο. Μπορεί μερικές μικρές ομαδούλες, και πάλι όχι. Κανένας δε θα μπορούσε να κάνει τίποτα. Τίποτα! Κανείς, το ξαναλέω, επειδή έζησα τις τεράστιες δυσκολίες»: Γ. Χουλιάρας (Περικλής), Καπετάνιος του ΕΛΑΣ
«Δεν υπάρχει σύγκριση του Άρη από στρατηγικής ή τακτικής μορφώσεως με την πλειονότητα των ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ»: Ταγματάρχης Θεόδ. Μακρίδης, Επιτελάρχης του ΕΛΑΣ
«Ήταν κυριολεκτικά μια φυσική δύναμη.(...) Ήταν έξω από τα ανθρώπινα, τα συνηθισμένα.(...) Πήγαινα σε ένα μέρος, χωρίς να ξέρω ότι εκεί βρίσκεται ο Άρης, αλλά το καταλάβαινα. Είχα την εντύπωση ότι ένιωθα από τα δέντρα, τις πέτρες, τα βράχια, πως εδώ υπάρχει μία παρουσία, πάλλουσα διαφορετικά από όλους μας. Αυτό ήτανε ο Άρης Βελουχιώτης»: Δημ. Δημητρίου (Νικηφόρος), Συνταγματάρχης - Καπετάνιος
υ.σ: Σωστός. Το μόνο του πρόβλημα για το οποίο δεν φταίει απαραίτητα αυτός, είναι ότι παγιδέυτηκε σε ένα σύστημα άχρηστων κομμουνιστών. Αν δεν τον προδώσανε, σίγουρα ήταν πολύ απάτριδες για τα κυβικά ενός Άρη.. Κλασικοί γραφιάδες κομμουνιστές της μιζέριας, Σιάντος και Ιωαννίδης κλπ κλπ....το ΚΚΕ τον πουλησε στεγνα και τολμαει να μιλαει γι αυτον.γαμω τα κομματα. ο Αρης το όπλο δεν έδωσε ποτε.
Δεν ελευθερώθηκε η Ελλάδα για να δωθεί σε άλλους κατακτητές (Αγγλους) σκατα κ στον Σταλιν κ την Σοβιετική Ενωση. Μαριονέτα μας κάνανε στα συμφέροντά τους....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου